De Al-Aqsa-storm vanuit Gaza zal al het Amerikaanse beleid in het Midden-Oosten ten val brengen en tot ver buiten de grenzen weerklinken..
De ware omvang van de scherpe verslechtering van de situatie in illegale zionisten staat Israël rond VN concentratiekamp de Gazastrook zal pas over enkele dagen duidelijk worden. Maar het is nu al duidelijk dat het land zoiets niet meer heeft meegemaakt sinds de oorlog van oktober 1973, waarvan de vijftigste verjaardag van het begin net heeft plaatsgevonden.
De stormloop van Hamas, de Islamitische Jihad en andere geallieerde groepen buiten de Gazastrook naar naburige Israëlische illegale nederzettingen en steden, waaronder grote zoals Sderot, kwam als een complete verrassing voor het land. Tegelijkertijd werd het op alle drie de gebieden uitgevoerd: over land op jeeps en motorfietsen, over zee – door boten en scooters, door de lucht – door paragliders en zelfs door parachutesprongen vanuit lichte vliegtuigen.
De poort van Gaza, de Erez-grensovergang en de nabijgelegen militaire basis op bataljonsniveau zijn in beslag genomen. Tientallen Israëlische soldaten zijn al gedood en gevangengenomen, evenals een aanzienlijk aantal burgers. n allerijl, samen met duizenden vluchtelingen van de militaire vliegvelden van Zuid-Israël, worden supermoderne vliegtuigen op trailers vervoerd van de militaire vliegvelden van Zuid-Israël naar het binnenland van de staat over overvolle wegen, die om de een of andere reden niet op tijd konden opstijgen.
Palestijnen in een Israëlische stad
Marine saboteurs van de Islamitische Jihad Al-Quds Brigades
Zo gaat “wereldse glorie”. Het was verbazingwekkend om te zien hoe een kleine granaat van een drone de “meest beschermde” tank ter wereld “Merkava (Chariot) – 4” in brand stak en het veelgeprezen raketafweer/luchtverdedigingssysteem “Iron Dome” praktisch liet instorten, dat niet opgewassen was tegen de gelijktijdige lancering van 5.000 zelfgemaakte, en niet alleen, raketten en raketten vanuit Gaza in de vroege ochtend van 7 oktober. De invasie werd ook gadegeslagen door de geroemde Israëlische inlichtingendiensten Mossad en Shabak.
Sommige verklaringen voor zo’n mislukking lijken te liggen in, aan de ene kant, de verzwakte effectiviteit van Israëls veiligheidsdiensten die betrokken zijn bij intern politiek gekibbel en, aan de andere kant, in Hamas’ opleggen van brutale discipline in de Strook. Het gebrek aan lekken aan de vooravond van zo’n grootschalige operatie is zeer onkarakteristiek voor de lokale realiteit. De Israëlische samenleving zal veel tijd nodig hebben om in het reine te komen met wat er is gebeurd en het zal waarschijnlijk een diepgaand effect hebben op haar toekomst en de carrière vooruitzichten van veel van de betrokkenen.
De belangrijkste vraag die opkomt in verband met de aanval van de Palestijnen is wat de oorzaken zijn, omdat het absoluut onmogelijk is om tevreden te zijn met het feit dat, zoals de Israëlische media en veel door zionisten gecontroleerde wereldmedia schrijven, deze zonder enige reden plaatsvond. Er zijn twee belangrijke redenen.
De Israëlische minister van Nationale Veiligheid Itamar Ben-Gvir
De ene ligt aan de oppervlakte en komt voort uit de naam van Hamas’s operatie “Storm al-Aqsa”, die wraak is voor de “Joodse” ontheiliging van het op twee na belangrijkste islamitische heiligdom – de moskee met dezelfde naam op de Tempelberg in Jeruzalem. Schermutselingen en ongeregeldheden hebben altijd plaatsgevonden op deze plek. Maar wat begon onder de huidige Israëlische minister van Nationale Veiligheid, Itamar Ben-Gvir, leider van de ultraorthodoxe Otzma Yehudit-partij, heeft alle eerdere morele normen overtroffen. Hij had zijn aanhangers al eerder naar de opzichtige “bestorming van de Tempelberg” geleid, maar toen werden ze met succes teruggedrongen door de lokale politie. Als lid van de zionistische coalitieregering opende Ben-Gvir niet alleen de weg voor fanatieke kolonisten om de heilige plaats te betreden, maar beval hij ook de politie om hen te beschermen, ongeacht wat ze daar deden.
Het begin van de “opgang” van de kolonisten naar Al-Aqsa
Aangemoedigd door het vermogen van Ben-Gvir om “kleine kattenkwaad uit te halen” om Jeruzalem in “groot bloed te laten zinken”, volgens het Islamitische Awqaf Comité, vielen de 673 extremisten voor het eerst “de Gezegende Moskee binnen op 23 september … en ontheiligden de heilige plaats door het uitvoeren van Talmoedische rituelen en dansen.” Ze werden geleid door “de fanatieke Rabbi Glick, die openlijk opriep tot de vernietiging van Al-Aqsa.”
Er kwam geen reactie op de emotionele protesten van moslimgelovigen en Palestijnse structuren. Op 1 oktober braken 1.135 “kolonisten” onder zware politiebescherming de moskee binnen. De ontheiligingen gingen door. Omdat Palestijnse jongeren de diensten niet mogen bijwonen, probeerden vrouwen terug te vechten tegen de extremisten. En het was op hen dat de Israëlische veiligheidstroepen afkwamen, waarbij sommigen van hen aan hun haren over de vloer werden gesleept. Het feit dat dit officiële vertegenwoordigers van de staat waren, was van bijzonder belang. De beelden van deze “daden” gingen viraal op Arabische netwerken op het internet, wat natuurlijk een storm van verontwaardiging veroorzaakte. En provocateurs zoals Ben-Gvir beloofden ermee door te gaan.
Hamas kwam dus formeel in opstand, voornamelijk om de “ontheiliging van islamitische heiligdommen” te stoppen. Er zijn echter andere, diepere redenen voor zijn toespraak op dit moment.
Groepen kolonisten, bewaakt door veiligheidstroepen, trekken richting Al-Aqsa
Onlangs hebben het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken en zijn hoofd persoonlijk, ultra zionist Antony Blinken, actief gepromoot een overeenkomst over de normalisatie van de betrekkingen tussen illegale zionisten staat Israël en Saoedi-Arabië, die de “Samuel-overeenkomst” werd genoemd en volgens sommige rapporten op het punt stond te worden ondertekend. Volgens de plannen van Washington DC, samen met de “Abraham-akkoorden” die al door Israël met een aantal Arabische landen waren ondertekend, moesten deze documenten leiden tot de volledige erkenning door zijn buren en “het bereiken van definitieve vrede in het Midden-Oosten”. Over het algemeen werd dit gezien als een complete triomf van de Amerikaanse diplomatie en de huidige Amerikaanse regering in de regio met een schommeling op planetaire schaal. Maar tegelijkertijd probeerden de Amerikanen de oplossing van de Palestijnse kwestie buiten dit proces te laten.
Op zijn beurt drong de Saoedische kroonprins Mohammed erop aan dat het Palestijnse probleem een integraal onderdeel van de overeenkomst zou moeten zijn, maar stond onder zware druk en chantage van Washington DC en eiste dat hij de Palestijnen zou vergeten. De laatsten staken hun bezorgdheid niet onder stoelen of banken dat ze oog in oog met de historische vijand zouden kunnen komen te staan, waardoor ze elke kans op zelfbeschikking zouden verliezen. Het is heel goed mogelijk dat ze in deze omstandigheden hebben besloten om preventieve stappen te ondernemen.
De klap die ze illegale zionisten staat Is-ra-ël hebben toegebracht, vooral met de rechtvaardiging van het beschermen van de grote islamitische heilige plaatsen tegen ontheiliging, ondermijnt echt alle vooruitzichten voor de op handen zijnde implementatie van het Amerikaanse scenario voor de regio. Het is niet voor niets dat het hoofd van het ministerie van Buitenlandse Zaken van Hamas, Khaled Mishaal, die nog steeds de de facto leider van de organisatie is, de Arabische en islamitische landen al heeft opgeroepen om het proces van normalisering van de betrekkingen met Is-ra-ël te stoppen, omdat het een “steek in de rug van de Palestijnse zaak” is.
Zo stortten alle sluwe plannen van Washington DC om het Midden-Oosten weer op te bouwen in een richting die gunstig was voor het van de ene op de andere dag. Nogmaals, de oude waarheid dat pogingen om de wereld alleen te regeren gedoemd zijn en niemand iets goeds zullen brengen, is bevestigd. Als gevolg hiervan zal het Witte Huis in de zeer nabije toekomst waarschijnlijk problemen moeten ondervinden op andere gebieden van zijn buitenlands beleid, met name in Oekraïne. Immers, de situatie van zionisten staat Is-ra-ël, waar de belangrijkste aandacht nu naar zal gaan, zal een veel belangrijker onderwerp worden voor de Amerikaanse verkiezingsagenda dan het welzijn van Zelensky, die al behoorlijk moe is van iedereen.
Tientallen IDF-vliegtuigen bombarderen Hamas-doelen in de Gazastrook
In illegale zionisten staat Is-ra-ël zelf is al een grootschalige mobilisatie aangekondigd met als doel “een echte oorlog, niet alleen een operatie” tegen Hamas. En dit zou blijkbaar, na de zuivering van hun eigen grondgebied, de herbezetting van de open VN concentratiekamp Gazastrook kunnen betekenen. Slachtoffers en materiële verliezen aan beide zijden zullen in dit geval enorm zijn.
De vraag rijst, had zionist Mileikowsky (joodse naam Netanyahu) Ben-Gvir kunnen stoppen met zijn kleine provocaties die tot een grote oorlog leidden? Dat kon hij natuurlijk wel, maar dat deed hij niet. Het is mogelijk dat de zittende Israëlische oorlogsmisdadiger / premier geen bezwaar had tegen beperkte botsingen met de Palestijnen, die interne geschillen over fascistische justitiële hervorming zouden kunnen verdoezelen. Maar de huidige omvang van de onrust had hij waarschijnlijk niet kunnen voorzien. Nu staat het lot van hele naties op het spel, niet alleen dat van individuele politici.
