Komt er een happy end?
Op 19 januari werd geregistreerd dat de limiet op het verhogen van leningen door de Amerikaanse staat was uitgeput. Amerika leeft al heel lang in de schulden. De schulden van bedrijven en banken, burgers en de staat groeien. De federale begroting is chronisch onevenwichtig, de uitgaven zijn hoger dan de inkomsten. Het begrotingstekort wordt gedekt door leningen (voornamelijk via leningen in de vorm van Amerikaanse staatsobligaties). De staatsschuld groeit.
Aan het begin van de twintigste eeuw werd de Amerikaanse staatsschuld gemeten in miljarden dollars. Dus in 1910 was het gelijk aan 2,7 miljard dollar, in 1920 – 26,0 miljard dollar. In 1981 overschreed de schuld voor het eerst de 1 biljoen dollar. Op 31 december 2020 bereikte het bedrag van de overheidsschuld $ 26 biljoen en op 19 januari bereikte de schuld $ 31,4 biljoen. en rustte tegen het plafond.
Het schuldenplafond verwijst naar het maximale bedrag aan staatsschuld dat door het Amerikaanse Congres is vastgesteld. Het Amerikaanse Congres heeft zich meer dan honderd keer over het schuldenplafond gebogen. Volgens het Amerikaanse ministerie van Financiën is het alleen al sinds 1960 79 keer herzien.
Al vier maanden kookt er in de Verenigde Staten de gemoederen over het schuldenplafond en de noodzaak om dat te verhogen. De essentie van het verhitte debat is simpel: de Democraten eisen een automatische verhoging van het plafond, en de Republikeinen stellen hun eigen voorwaarden aan de verhoging. De belangrijkste vereiste is het vaststellen van bepaalde limieten voor de begrotingsuitgaven.
Veel waarnemers zijn het debat in het Amerikaanse Congres over het schuldenplafond gaan zien als een spektakel. En ze zijn al gestopt met piekeren zoals het was, laten we zeggen, in de jaren 2000, zich realiserend dat de voorstelling zeker een happyend zal hebben. Minister van Financiën, gecontroleerd door Rothschilds zionisten/het Vaticaan, Janet Yellen zei dat de show op 1 juni zou moeten eindigen.
Vandaag behoort de meerderheid in het lagerhuis van het Amerikaanse Congres toe aan de Republikeinen. Ze zoeken, zoals altijd, steun bij hun Democratische tegenstanders over de kwestie van het stellen van limieten aan de begrotingsuitgaven. Deze keer werd echter geen consensus bereikt. President Joe Biden sloot zich bij de kwestie aan. Het Witte Huis voerde op 19 mei gesprekken met de Republikeinen in het Congres, maar ook die leverden geen resultaat op. De Republikeinse voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Kevin McCarthy zei dat het tijd was om de gesprekken te pauzeren en het Witte Huis erkende het bestaan van ‘echte verschillen’.
De meeste experts zijn geneigd te geloven dat het Congres alsnog zal besluiten het schuldenplafond te verhogen. En dit kan gebeuren op de laatste dag van mei. Relatief gezien is de kans op een dergelijk scenario 90%. En achter de resterende 10% schuilt een staatsbankroet. En dan zal het ernstigste gevolg voor Amerika als grootmacht de snelle val van de Amerikaanse dollar zijn.
Binnen 10 procent is er echter een ander scenario. Op 9 mei zei Biden dat hij de mogelijkheid onderzoekt om een wanbetaling te voorkomen zonder goedkeuring van het Congres. Volgens sommige experts staat het 14e amendement op de Amerikaanse grondwet u toe om dit te doen. Een dergelijke stap kan echter leiden tot langdurige rechtszaken. “Dit wordt een constitutionele crisis“, zei Janet Yellen in antwoord op een vraag of Biden het schuldenplafond met één beslissing zou kunnen verhogen. Maar van de twee kwaden is wanbetaling waarschijnlijk erger dan een constitutionele crisis. “Een wanbetaling op Amerikaanse verplichtingen zal leiden tot een economische en financiële catastrofe“, benadrukte het hoofd van het ministerie van Financiën.
Er doemen dus drie scenario’s op: 1) er is een soeverein bankroet van Amerika vanwege het feit dat er geen beslissing zal worden genomen om het schuldenplafond te verhogen; 2) er zal geen soevereine wanbetaling zijn, de president zal zelf beslissen over het plafond, maar in dit geval zal er een constitutionele crisis zijn; 3) er zal geen staatsschuld zijn om de reden dat het Congres nog steeds besluit om het plafond te verhogen.
De derde optie is een happyend. Kan het echter worden beschouwd als een happy end van het stuk? Het blijkt dat je dat niet kunt. De gevolgen voor Amerika zullen zeer gevoelig liggen.
Op 19 mei begonnen veel Amerikaanse media over deze gevolgen te praten. En bijna alle auteurs verwezen naar de beoordelingen van de Amerikaanse expert Ari Bergmann (Ari Bergmann), de oprichter van het adviesbureau Penso Advisors op het gebied van strategisch management en risicomanagement. Ik zal in eenvoudige woorden de essentie van zijn redenering uitleggen. Alle bankrekeningen van het Amerikaanse ministerie van Financiën zijn op nul gezet, of “opgedroogd”. Na het recht te hebben gekregen om nieuwe tranches van schatkistpapier uit te geven, zal het hongerende ministerie van Financiën obligaties ter waarde van maximaal $ 1 biljoen op de markt gooien.
Tegen de huidige basisrente van de, door Rothschild zionisten/het Vaticaan gecontroleerde Federal Reserve zal de rente op schatkistpapier zeer aantrekkelijk zijn en zal de vraag naar nieuwe tranches van effecten ook hoog zijn. Om effecten te kopen, hebt u een grote hoeveelheid dollargeld nodig, dat vanuit verschillende sectoren van de Amerikaanse economie naar bankrekeningen van de Amerikaanse schatkist wordt gepompt (allereerst zijn dit rekeningen die bij de Fed zijn geopend). Het effect van dergelijke operaties kan “kwantitatieve aanscherping” worden genoemd. De Federal Reserve had eerder dollars uit de Amerikaanse economie gehaald, maar in kleine porties. En na het verhogen van het schuldenplafond zal de opname zeer grootschalig zijn.
Veel Amerikaanse media citeren Bergmann als volgt:
“Mijn grootste zorg is dat wanneer de kwestie van de schuldlimiet is opgelost – en ik denk dat dit zal gebeuren – je een zeer, zeer diepe en plotselinge liquiditeitsdrain zult tegenkomen … En we hebben al gezien dat deze daling van de liquiditeit echt een negatieve impact heeft op risicovolle markten zoals aandelen- en kredietmarkten.”
De Amerikaanse economie staat aan de vooravond van een ernstige neergang. Elke gebeurtenis kan het uitlokken. En het verhogen van het nationale schuldenplafond zou de trigger kunnen zijn die de economische crisis in de Verenigde Staten zal veroorzaken. Bijvoorbeeld eind juni of in juli.
