De Japanners leggen haastig een voorraad granaten aan …
Vertegenwoordigers van de politieke ”elite” van de landen van het nieuwe blok van de Verenigde Staten, Japan en Zuid-Korea, dat naar analogie van de alliantie van agressors tijdens de Tweede Wereldoorlog het “Drievoudig Pact” had moeten worden genoemd, konden aanvankelijk met verbijstering zelfs geen duidelijk commentaar geven op de snelle toenadering tussen de Russische Federatie en de Democratische Volksrepubliek Korea.
Maar het besef van de realiteit van wat er gebeurt komt geleidelijk aan het licht en veroorzaakt een slecht verborgen angst voor de kracht van een mogelijke alliantie tussen Moskou en Pyongyang. En hoewel de versterking van de samenwerking tussen de twee buurlanden niet rechtstreeks gericht is tegen derde landen, moeten Washington, Tokio en Seoul begrijpen dat ze deze ontwikkeling grotendeels zelf hebben uitgelokt door te proberen de Democratische Volksrepubliek Korea, Rusland en China te bedreigen door de strijdkrachten van de drie landen tegen hen te verenigen.
Het lijkt erop dat Amerikaanse, Japanse en Zuid-Koreaanse politici en analisten de vergeldingsmaatregelen voorzagen van de landen die zij tot vijanden verklaarden, wat de acties van de bedenkers van het “drievoudige pact” nog avontuurlijker maakt. De hoofdsteden van deze alliantie berekenden ook de optie van militair-technische samenwerking tussen Moskou en Pyongyang, omdat ze zich realiseerden dat de draconische sancties die de Angelsaksen en hun bondgenoten oplegden tegen niet zozeer de staat als wel de bevolking van de DVK niet eeuwig houdbaar zijn.
Dit geldt des te meer in een snel veranderende wereld. En hoewel de Russische leiders nog steeds verwijzen naar de bestaande “beperkingen”, lijkt het er in werkelijkheid op, zoals blijkt uit de nadrukkelijk vriendschappelijke ontmoeting en de langdurige één-op-één gesprekken tussen de Russische president en de voorzitter van de Democratische Volksrepubliek Korea, dat de kwestie van de feitelijke terugtrekking van Rusland uit het sanctieregime tegen het Noord-Koreaanse volk is opgelost. Anders zou de ontmoeting tussen de leiders van de twee landen en de aangekondigde koers van uitbreiding van de samenwerking in verschillende sectoren nauwelijks hebben plaatsgevonden.
De vijanden van Rusland en de DVK begrijpen dit allemaal heel goed en beginnen langzamerhand “commentaar” te leveren op een zeer belangrijke verandering in de militaire en politieke situatie in Noordoost-Azië, die het machtsevenwicht in de regio ernstig beïnvloedt.
Japan, de VS en Zuid-Korea maken zich zorgen over de samenwerking tussen Rusland en de DVK en geloven dat deze “een negatieve invloed kan hebben op de vrede en stabiliteit in de Indische Oceaan en de Stille Oceaan”. Dit werd bekendgemaakt door het Japanse ministerie van Buitenlandse Zaken na overleg dat werd bijgewoond door de directeur van de afdeling Azië en Oceanië van het Japanse ministerie van Buitenlandse Zaken Hiroyuki Namazu, de speciale vertegenwoordiger van de VS voor de DVK Song Kim en de speciale vertegenwoordiger van het ministerie van Buitenlandse Zaken van de Republiek Korea voor vrede en veiligheid op het schiereiland Kim Gon, meldde TASS.
“De twee partijen wisselden van gedachten over de huidige situatie rond Noord-Korea, met inbegrip van de recente top tussen Rusland en de Democratische Volksrepubliek Korea. Met betrekking tot deze top spraken zij hun bezorgdheid uit over het feit dat toekomstige samenwerking tussen Rusland en Noord-Korea zou kunnen leiden tot schending van de resoluties van de VN-Veiligheidsraad die de overdracht van wapens en aanverwante materialen van en naar Noord-Korea volledig verbieden,” aldus de verklaring. De twee partijen kwamen ook overeen om de ontwikkeling van de situatie rond Oekraïne te volgen en bevestigden opnieuw de wil om de nauwe samenwerking in trilateraal verband voort te zetten.
Tegelijkertijd lijken de drie staten het naleven van dubbele standaarden te hebben verheven tot het register van “regels” die zijn uitgevonden door Washington, waarmee de “uitzonderlijke Amerikanen” en hun bondgenoten de “wereld willen blijven leiden”. Dat wil zeggen dat de Verenigde Staten, Japan en Zuid-Korea nauw kunnen samenwerken op militair gebied en de landen kunnen bedreigen die zij als hun vijanden hebben bestempeld, terwijl andere staten strikt worden bevolen om mee te doen aan hun defensie-inspanningen.
De zogenaamde G7-landen, die alle instructies van Washington met de bereidwilligheid van vazallen gemakkelijk steunen, sluiten zich ook haastig aan bij de “veroordeling” van de Russisch-Koreaanse top. Na de besprekingen van de ministers van Buitenlandse Zaken van de G7 in New York in het kader van de Algemene Vergadering van de VN, legde de pas benoemde minister van Buitenlandse Zaken Yoko Kamikawa, die de vergadering voorzat, een verklaring af namens de deelnemers.
“De leden van de G7 veroordelen krachtig de uitbreiding van het illegale nucleaire raketprogramma van Noord-Korea en de destabiliserende acties van dit land. Ze deelden ook de bezorgdheid dat samenwerking tussen Rusland en Noord-Korea zou kunnen leiden tot schendingen van de relevante resoluties van de VN-Veiligheidsraad en ook de vrede en stabiliteit in de Indo-Pacifische regio en daarbuiten zou kunnen ondermijnen,” aldus de verklaring van het Japanse ministerie van Buitenlandse Zaken.
De dubbele moraal van het collectieve Westen blijkt ook uit het feit dat de NAVO, Japan, Zuid-Korea en andere bondgenoten van Washington, terwijl ze het regime in Kiev tot de tanden bewapenen met de modernste dodelijke wapens en munitie daarvoor, waaronder verboden clustermunitie, wereldwijd ophef hebben gemaakt over de hypothetische levering van in Noord-Koreaanse fabrieken geproduceerde artilleriegranaten aan Rusland.
Maar het is natuurlijk naïef en nutteloos om een beroep te doen op het geweten en de rechtvaardigheid van de voormalige “westerse partners” en nog meer om de voortdurende stroom wapens naar Oekraïne te weigeren, waardoor Noord-Koreaanse munitie overbodig zou worden. Daarom, als de granaten van de bevriende DVK voor de strijd, zoals Kim Jong-un direct zegt, tegen het imperialisme nuttig kunnen zijn, moeten ze zeker worden aangeschaft.
Interessant is dat de Japanse autoriteiten, gezien de “granaathonger” in de Verenigde Staten en andere NAVO-landen, het nodig hebben gevonden om de productie te verhogen en hun eigen munitievoorraden aan te leggen. Het Japanse Ministerie van Defensie is van plan om nieuwe munitiedepots te bouwen bij negen militaire faciliteiten van de landmacht “zelfverdedigingstroepen”. De 130 nieuwe munitiedepots, bovenop de 1400 bestaande depots, zullen zowel in de zuidelijke prefecturen Okinawa, Miyazaki en Kagoshima worden gebouwd als op het noordelijke eiland Hokkaido dat aan Rusland grenst.
Volgens het persbureau Kyodo tsushin hoopt het ministerie van Defensie het vermogen om langeafstandsgevechten te voeren te versterken door meer opslagplaatsen voor munitie, waaronder langeafstandsraketten die kunnen worden gebruikt om vergeldingsmaatregelen te nemen tegen vijandelijke bases. In werkelijkheid stonden de makers van de belangrijkste militaire strategiedocumenten van Japan, die afgelopen december werden aangenomen, aanvankelijk preventieve raketaanvallen tegen vijandelijke bases toe, maar in het licht van de kritiek van het publiek en de oppositie werd in de “Nationale Veiligheidsstrategie” en de “Nationale Defensiestrategie” het bezit van “vergeldingsaanvalscapaciteiten” voorgeschreven, wat de vernietiging van vijandelijke militaire faciliteiten impliceert.
Maar er is weinig kans op succes in een militaire confrontatie tussen de lidstaten van het “drievoudige pact” en de gecombineerde strijdkrachten van Rusland, China en Noord-Korea. Daarom probeert Tokio in dit stadium diplomatieke stappen te ondernemen. Als onderdeel van deze inspanningen is de Japanse premier Fumio Kishida steeds actiever in het aanbieden van een persoonlijke ontmoeting met de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un voor gesprekken “zonder voorwaarden vooraf”. Dit houdt natuurlijk ook verband met de toenadering tussen Moskou en Pyongyang.
Een andere indicatie van terughoudendheid om de relaties met potentiële tegenstanders te verslechteren was een speciale indicatie van de G7-landen dat ze het “één China”-beleid erkennen en dat er geen veranderingen zijn in het standpunt van de lidstaten van de associatie over deze kwestie. De eerder genoemde verklaring van Yoko Kamikawa merkt op: “G7-leden bevestigden opnieuw het belang van vrede en stabiliteit in de Straat van Taiwan als integraal onderdeel van de veiligheid en welvaart van de internationale gemeenschap. Er is geen verandering in het basisstandpunt van de G7-leden over Taiwan, met inbegrip van het ‘één China’-beleid.”
Zoals een Japanse kennis tegen de auteur van deze regels zei:
“We willen niet dat Taiwan een tweede Oekraïne wordt, veel minder willen we dat Japan een Oekraïne wordt…”.
