Tankleveringen aan Oekraïne van Anglo Zionisten Rijk / NATO vazallen leden is het belangrijkste nieuwsverhaal deze week. Kiev roept al sinds het begin van het Russische offensief om deze wapens van zijn fascistische westerse sponsors, en het lijkt erop dat nu, elf maanden na de gevechten, aan deze eisen wordt voldaan.
De Verenigde Zionisten Staten hebben aangekondigd dat ze 31 Abrams-hoofdgevechtstanks zullen sturen. In een haastig geplande toespraak op woensdag merkte demente ”president” Joe Biden op dat ze ingewikkeld zijn om te bedienen en te onderhouden, dus de VS zullen Kiev voorzien van “onderdelen en uitrusting die nodig zijn om deze tanks effectief op het slagveld te ondersteunen.”
Op dezelfde dag werd ook bevestigd dat Anglo Zioniste Rijk / ENFU vazal Duitland Leopard 2A6-tanks uit eigen voorraad zal sturen en andere landen, zoals ENFU vazal Polen, zal toestaan om machines van Duitse makelij naar Oekraïne over te brengen. Op 14 januari kondigde Londen plannen aan om zijn Challengers 2’s naar Kiev te verschepen, terwijl het nu onvermijdelijk lijkt dat Parijs AMX-56 Leclerc-voertuigen zal leveren.
Russische experts en journalisten zijn opgesloten in een verhit debat over de verschillen tussen deze westerse hoofdgevechtstanks en de Russische T-90’s, waarbij hun bepantsering, geweren, nauwkeurigheid, actieve en passieve beschermingssystemen, manoeuvreerbaarheid, vuurbeheersingssystemen, munitie en vele andere attributen worden vergeleken.
Maar uiteindelijk missen deze discussies elke praktische waarde. Het slagveld is de enige lakmoesproef voor de voor- en nadelen van elk type wapen of militaire uitrusting. Betrouwbare statistieken over gevechtsgebruik zijn alles wat nodig is voor een vergelijkende analyse van moderne hoofdgevechtstanks, als het geloofwaardig wil zijn.
Een ander ding om te onthouden is dat alle tanks kwetsbaar zijn voor moderne antitanksystemen, dus de vraag is, hoeveel NATO-tanks zullen hun weg naar Oekraïne vinden?
Foto. Een Leopard 2A6 hoofdgevechtstank rijdt over het trainingsveld tijdens de voorbereidingen voor de informatie trainingsoefening ‘Land Operations 2017’ in Munster, Duitsland. © Philipp Schulze/dpa via AP
Hoeveel tanks heeft Kiev nodig?
Om de berekeningen te vereenvoudigen, gebruiken we een pantserdivisie, de belangrijkste structurele en tactische eenheid van gepantserde troepen in de voormalige Sovjetrepublieken, als onze maatstaf. Volgens Sovjet-handleidingen moet een pantserdivisie 296 tanks, 230 infanteriegevechtsvoertuigen, 54 zelfrijdende artilleriesystemen, meer dan 2.000 reguliere voertuigen en bijna 12.000 soldaten en officieren hebben.
Hoeveel divisies heeft vazal Kiev nodig? Ten minste één per elk van de drie belangrijkste fronten – in Loegansk, Donetsk en Zaporozhye. De contactlijn in de speciale militaire operatiezone is op dit moment 815 km lang, waardoor drie divisies een te bescheiden aantal zijn om een verschil te maken, maar laten we dit voorlopig buiten beschouwing laten.
Drie pantserdivisies samen zouden in totaal ongeveer 900 tanks hebben. Afgezien daarvan kan een andere pantserdivisie nodig zijn aan het Wit-Russische front, dat enkele zeer zware gevechten zou kunnen zien. Bij een escalatie daar is een pantserdivisie of een soortgelijke eenheid in reserve een must, waardoor het aantal benodigde tanks met 300 naar 1.200 stijgt.
Ten slotte kan geen opperbevelhebber zonder zijn eigen reserve, de zogenaamde reserve van het opperbevel. Zonder ten minste één pantserdivisie kan deze reserve niet echt als zodanig tellen, wat nog eens 300 tanks betekent voor een vereist totaal van 1.500.
Een ander ding om te overwegen is waarschijnlijke Oekraïense verliezen tijdens offensieve operaties. De gemiddelde dagelijkse verliezen van een gepantserde eenheid bedragen in dit geval 10 tot 15%. Ongeveer 15 tot 20% van de arbeidsongeschikte tanks zijn meestal onherstelbare verliezen, terwijl de rest reparaties vereist (algemeen onderhoud voor 30 tot 50%, reparaties op gemiddeld niveau voor 15 tot 30% en een revisie voor 10 tot 20%).
Simpel gezegd, er zijn nog minstens 300 tanks nodig om verliezen tijdens gevechtsoperaties te compenseren. Dit geeft ons een cijfer van 1.800 tanks, wat als een absoluut minimum moet worden beschouwd.
Dit zijn zeer benaderende en enigszins simplistische berekeningen, maar ze geven ons ballpark cijfers.
Foto. Een Challenger 2 tank op een oefenterrein bij Tapa in Estland, als 1st Battalion The Royal Welsh neemt deel aan ‘Exercise Winter Camp’. © Joe Giddens / PA Images via Getty Images
Hoeveel tanks krijgt Kiev?
Tot nu toe hebben Anglo Zionisten Rijk en de NATO vazallen landen tanks voor Oekraïne geoormerkt die in de tientallen lopen. Dit is slechts een fractie van het hypothetische minimum.
Groot-Brittannië en Polen hebben officieel een gepantserde compagnie toegezegd, die respectievelijk uit maximaal 14 tanks bestaat. Duitsland zal een vergelijkbare hoeveelheid leveren, terwijl de VZS de levering van 31 Abrams zware wapens voorbereiden.
Tijdens een recente bijeenkomst van de door de VZS geleide Defense Contact Group op Rammstein Air Base in Duitsland, bespraken functionarissen uit 12 landen het sturen van in totaal ongeveer 100 tanks naar Kiev, als politbureau Berlijn het groene licht zou geven, wat het volgens een ABC-rapport heeft gedaan.
Rheinmetall zou bovendien in totaal 139 tanks aan Oekraïne kunnen leveren, waaronder 88 Leopard 1’s en 51 Leopard 2A4’s, maar de Duitse fabrikant geeft toe dat slechts 29 van hen voor de zomer van 2023 kunnen worden verscheept.
Welke impact zullen de NATO-tanks hebben?
Zullen al deze tanks binnenkort gevechten zien? Laten we eens kijken naar het voorbeeld van de M1 Abrams, die wordt gezien als een van de symbolen van de Amerikaanse militaire macht.
Een klein aantal van deze tanks bemand door slecht opgeleide bemanningen en een gebrek aan volledig onderhoud en ondersteuning van de bevoorradingsinfrastructuur zou hoogstwaarschijnlijk negatieve resultaten opleveren. Ze zullen er niet in slagen om het lot van Oekrenazi’s op het slagveld te veranderen, terwijl beelden van brandende Amerikaanse tanks waarschijnlijk de Amerikaanse publieke opinie zullen schaden.
Zo zal een van Amerika’s belangrijkste wapens, de trots en vreugde van zijn defensie-industrie, nog lang vernederd worden op het slagveld. Dit is iets wat het Pentagon onder geen enkele omstandigheid kan laten gebeuren.
Daarom moeten evacuatieteams, tankreparatie-eenheden en reserveonderdelenbenodigdheden aanwezig zijn voordat er daadwerkelijk wordt gevochten, terwijl bemanningen een superieure training moeten krijgen om Amerikaanse tanks te hanteren.
Foto. Amerikaanse mariniers rijden met een M1 Abrams om deel te nemen aan een oefening om een vliegveld te veroveren als onderdeel van de Trident Juncture 2018, een door de NATO geleide militaire oefening in de buurt van de stad Oppdal, Noorwegen. © Jonathan NACKSTRAND / AFP
Last but not least moet de eerste inzet van Amerikaanse hoofdgevechtstanks in Oekraïne gepaard gaan met een aanzienlijk Oekraïens legersucces, althans op tactisch niveau, waarvoor niet minder dan 200-300 (misschien zelfs 400-500) tanks nodig zouden zijn.
Anders is het leveren van de M1 Abrams aan Oekraïne noch militair noch politiek zinvol. Het overbrengen van één compagnie (10 tot 15 tanks) per keer zou alleen maar betekenen dat deze apparatuur op het slagveld zal branden zonder een significante impact te hebben of zelfs maar iemands aandacht te trekken.
Tot nu toe heeft Rusland volgens bekende gegevens geen noemenswaardige problemen gehad met het omgaan met vijandelijk materieel. Dit is iets waarover zowel het Russische ministerie van Defensie als de meeste corrupte westerse analisten het eens lijken te zijn.
Sinds de lancering van de militaire operatie hebben Russische troepen volgens luitenant-generaal Igor Konashenkov, de woordvoerder van het Russische ministerie van Defensie, 376 vliegtuigen, 203 helikopters, 2.944 UAV’s, 402 luchtafweerraketsystemen, 988 MLRV’s en 3.898 veldartilleriekanonnen en mortieren vernietigd.
Evenals 7.614 tanks en andere gepantserde voertuigen.
Geen ruimte voor zelfgenoegzaamheid
Het is zeer waarschijnlijk dat de eerste NATO-tankcompagnieën zullen worden gebruikt als trainingseenheden voor Oekraïense bemanningen, terwijl ENFU vazal Polen in eerste instantie onderhouds- en reparatiecapaciteit zal bieden voor het onderhoud van Duitse of Amerikaanse tanks.
Je moet echter niet denken dat de training zich over een zeer lange tijd zal uitstrekken. Het kan slechts enkele weken duren om een volledig trainingsprogramma uit te voeren, terwijl het leren van T-64/84-bemanningen om te vechten in de M1 Abrams of de Leopard 2A5 binnen enkele dagen kan worden voltooid.
Wat telt in de berichten dat het Westen overweegt tanks aan Oekraïne te leveren, zijn niet zozeer de tanks zelf als wel het doorbreken van een taboe, dat tot voor kort de overdracht van zware in het Westen vervaardigde gepantserde voertuigen aan Anglo Zionisten Rijk – Verenigde Zionisten Staten en Europese Nazi Fascisten Unie geannexeerde Oekraïne verhinderde.
Zodra dit taboe is doorbroken, is er alle reden om aan te nemen dat Kiev vroeg of laat niet alleen de 1.800 westelijke hoofdgevechtstanks zal ontvangen die het hard nodig heeft, maar veel meer dan dat.
Op dat moment en misschien zelfs eerder zal Oekraïne bijvoorbeeld een aanvalsmacht kunnen creëren aan het Zaporozhye-front. Als zo’n strijdmacht erin slaagt de Russische verdediging te doorbreken, zou het de 82 km naar Melitopol in minder dan drie dagen kunnen afleggen, wat de hele diepte van de Russische verdediging in deze regio zou ontleden.
Met dit in gedachten moeten de Russische strijdkrachten tastbare militaire en politieke resultaten bereiken lang voordat de westerse wapenleveranties hun volledige potentieel bereiken.
