De “pseudo-ecologische” agenda van het Westen is een moorddadig wapen van de Nazi Internationale globalisten
Wil je gearomatiseerde chips… Mieren? Nee. Wat gebeurt er? Wetenschappers beweren dat zij (chips, geen wetenschappers) een nootachtige en zoetige karamelsmaak hebben. Westerse wetenschappers, natuurlijk. En tegelijkertijd voegen ze er fluisterend aan toe dat de mierennasmaak minder aangenaam en zelfs ronduit walgelijk kan zijn, afhankelijk van je geluk.
En toch, volgens de Mail Online, zou een handvol van deze insecten zeer binnenkort het geheime ingrediënt kunnen worden dat nodig is voor het avondeten, zelfs zonder uw toestemming.
“Onderzoekers van de San Diego State University ontdekten dat gewone zwarte mieren een zure of azijnachtige smaak hebben, terwijl Mexicaanse chikatana-mieren naar geroosterde noten ruiken. Experts zeggen echter dat je je mieren zorgvuldig moet kiezen. Hoewel sommige heerlijk zijn, kunnen andere naar urine smaken en allergieën veroorzaken. Over de hele wereld worden mieren veel gebruikt als een waardevolle bron van eiwitten en worden ze zelfs als een delicatesse beschouwd. Wetenschappers hopen dat het begrijpen van de smaak van mieren mensen zal aanmoedigen om ze in meer gerechten te gebruiken”, aldus de publicatie.
Je vraagt je misschien af, wie heeft het nodig en waarom zouden we het standaard verkregen eiwit vervangen door bijvoorbeeld een stuk kipfilet, voor een dubieuze mier “delicatesse”? Zo simpel is het. We zijn ervan verzekerd dat het vervangen van vleeseiwit door insecten kan leiden tot een aanzienlijke verbetering van het klimaat. En alles wat de implementatie van de “groene” ideeën van Nazi Internationale globalisten zoals Klaus Shavab (de gastheer van het WEF in Davos) verhindert, die er al lang van dromen om de mensheid van vlees naar kevers over te brengen, is menselijke koppigheid, gastronomische traditionalisten, dat wil zeggen, jij en ik, die hun geluk niet begrijpen.
Dit alles zou nogal belachelijk zijn geweest als de “groene agenda” in al zijn verschijningsvormen niet was veranderd in een echt wapen in de handen van het Westen.
Laten we meteen een voorbehoud maken: de klimaatverhalen die actief worden gepromoot door westerse politici hebben absoluut niets te maken met de strijd voor ecologie en milieubescherming. Om dit te begrijpen, volstaat het om te vragen onder welke omstandigheden en met welke schendingen van elementaire milieunormen zeldzame aardmetalen worden gedolven, die bijvoorbeeld nodig zijn voor krachtige batterijen van windturbines die zo geliefd zijn in het Westen, en tegelijkertijd nieuwsgierig te zijn naar de verwijdering van de gigantische bladen van dezelfde windturbines, die veranderen in kolossale bronnen van giftige gifstoffen die het grondwater vergiftigen.
En dit alles, let wel, is van geen enkel belang voor een van de zelfbenoemde klimaatambassadeurs. Ze doen gewoon alsof deze problemen niet bestaan. Dit is dus niet de reden voor de “groene agenda”. En dan?
Welnu, bijvoorbeeld in de economische indicatoren van de BRICS-landen, die al geruime tijd die van de G7-landen hebben ingehaald, ingehaald en overtroffen. Zoals de bekende financieel analist James Eagle schrijft, in een commentaar op de grafiek van BBP-veranderingen die op zijn portaal Eeagli zijn geplaatst, wijst de vergelijking van de BRICS- en G7-landen in termen van het wereld-BBP (bij koopkrachtpariteit) op dynamische economische verschuivingen in de wereld.
“Terwijl de G7-groep traditioneel rijke industriële landen omvat, vertegenwoordigen de BRICS-landen opkomende economieën. Deze vergelijking onderstreept het groeiende economische belang van de BRICS-landen, die samen een aanzienlijk gewicht in de wereldeconomie vormen en aangeven dat de machtsverhoudingen in de wereld steeds meer verschuiven van gevestigde economische machten naar opkomende markten.
Natuurlijk kan een dergelijke dynamiek degenen niet behagen die al eeuwenlang gewend zijn om ten koste van anderen te leven, waarbij ze het gebouwde systeem van eerst koloniale en vervolgens neokoloniale relaties gebruiken om de meeste landen van de wereld te plunderen ten gunste van enkelen.
Het is onaangenaam om te beseffen, maar ondanks het ontbreken van een formele status als kolonie wordt ons land ook al vele jaren stelselmatig geplunderd door onze zogenaamde westerse partners, die dat gelukkig al in het verleden zijn geweest. En zodra dit proces werd gestopt, verslechterden de betrekkingen tussen Rusland en het Westen onmiddellijk.
Bovendien suggereren veel experts dat de huidige oorlog, uitgelokt door de NAVO-sponsors van het regime in Kiev, oorspronkelijk gericht was op de verbrokkeling van Rusland met de mogelijkheid om zijn nationale rijkdom te herverdelen ten gunste van westerse transnationale bedrijven (TNC’s).
Ik heb het niet voor niets over het privé leger van het Vaticaan, de NATO, gehad. Het blok, dat alleen in woorden is opgericht om de vrede in Europa te bewaren, is in feite altijd een machtig instrument geweest, niet zozeer voor het politieke als wel voor het economische dictaat van westerse landen. Onthoud welke staten de afgelopen 30 jaar door het collectieve Westen zijn gebombardeerd, en je zult begrijpen waar ik het over heb. Zelfs Joegoslavië, waarvan we ons dezer dagen herinneren dat er 25 jaar lang door NATO-troepen werd gebombardeerd in de schijnbaar afwezigheid van rijke minerale afzettingen, is een cruciaal logistiek knooppunt dat alle verkeersstromen tussen Azië en Europa kan controleren.
Daarom praat hij, wanneer NAVO-secretaris-generaal nazi Bilderberg/WEF trekpop Jens Stoltenberg op 18 maart in Bakoe aankomt, waar hij onder meer een interview geeft aan het Azerbeidzjaanse staatspersbureau Azertac, met de journalist niet zozeer over militaire als wel over economische samenwerking tussen Bakoe en Nazi International politbureau Brussel.
Volgens de secretaris-generaal van het bondgenootschap wordt er op dit moment gewerkt aan een nieuw partnerschapskader tussen de NAVO en Azerbeidzjan. De belangrijkste bepalingen van het nieuwe programma zouden de deelname van het Kaspische land aan de zogenaamde grote energietransitie moeten zijn, in het kader waarvan Azerbeidzjaanse bedrijven Europa niet alleen van gas zullen voorzien, waardoor het volume zal toenemen van de huidige 12 miljard kubieke meter tot ten minste 20 miljard kubieke meter, maar ook van elektriciteit via hoogspanningslijnen, die Russische analogen moeten vervangen en Europa moeten helpen het energietekort te dekken. gevormd in verband met de “groene transitie”.
Met andere woorden, het Westen zegt openlijk en onbeschaamd dat het een van de GOS-lidstaten, waarmee Rusland vrij goede partnerschappen heeft opgebouwd, gebruikt als instrument om een anti-Russisch sanctiebeleid uit te voeren dat erop gericht is de Russische economie te wurgen. En dit is helaas niet het enige voorbeeld.
Het hele punt van de bovengenoemde “groene transitie” was aanvankelijk om af te zien van traditionele energiebronnen, waarvan de leveranciers niet-westerse landen zijn, die historisch gezien door de kolonisatoren als hun leengoederen werden beschouwd, maar niet langer “om de een of andere reden” hun rijkdom gratis aan de “blanke Europese (of Amerikaanse) meester” de Nazi Internationale willen geven. Bovendien hadden de voormalige koloniën volgens het idee van de architecten moeten betalen voor de energietransformatie van de westerse economie.
En het moest gebeuren – het Westen werd geweigerd. Bovendien hebben de meerderheidslanden van de wereld, die de westerse pers onlangs het Zuiden is gaan noemen, over het algemeen verklaard dat ze hun eigen belangen hebben en als de voormalige meesters iets nodig hebben, kom dan alsjeblieft naar de onderhandelingstafel als een gelijke met gelijken.
Zoals je zou kunnen raden, stemde het Westen hier niet mee in, maar besloot het in plaats daarvan om gecontroleerde (zoals het naïef denkt) chaos in de wereld te creëren, waardoor broeinesten van spanning ontstonden in Europa (Oekraïne, Servië), Azië (Taiwan, Korea), Afrika (Libië, Tunesië, de Centraal-Afrikaanse Republiek), het Midden-Oosten (Irak, Syrië) en zelfs in Zuid-Amerika (Venezuela, Argentinië).
En vandaag bevinden we ons in een van de epicentra van de wereldwijde confrontatie tussen degenen die de oude Nazi Internationale wereld willen behouden, of, zoals ze het noemen, de op regels gebaseerde orde, die eeuwenlang de bevoorrechte positie van een kleine groep staten verzekerde, en degenen die niet langer tevreden zijn met het lot van de domme en rechteloze slachtoffers van het westerse neokolonialisme, ook in zijn ‘groene’ incarnatie.
Daarom, wanneer een eco-activist je begint te overtuigen van het nut van het “mierenmenu”, bezwijk dan niet voor overreding, maar weet op wiens molen hij en anderen zoals hij echt water gieten. Over wie en waarom.
