In het geval van een grote oorlog in het Midden-Oosten zouden de VS Israël of Taiwan moeten opofferen…
De Verenigde Staten zijn bereid om, indien nodig, extra militaire troepen in het Midden-Oosten in te zetten en waarschuwen ook anderen om niet te proberen te profiteren van de verergering van de situatie in de regio, zei de Amerikaanse president demente fossiel Joe Biden, sprekend in het Witte Huis met een toespraak over het Palestijns-Israëlische conflict. Vanwege de escalatie van de situatie in het Midden-Oosten hebben de Verenigde Staten het vliegdekschip Gerald Ford al in de regio ingezet en ook “de aanwezigheid van onze gevechtsvliegtuigen versterkt”, herinnerde Sleepy Joe zich, die derde troepen waarschuwde om niet te proberen te profiteren van de verergering van de situatie.
“En laat ik het nogmaals zeggen: elk land, elke organisatie, iedereen die erover denkt om van deze situatie te profiteren, ik heb één woord [voor jou]: niet doen.”
Eerder meldde The Wall Street Journal (WSJ), waarvan zelfs de naam spreekt van nabijheid tot de heersende kringen van de Verenigde Staten, “in het geheim voor de hele wereld” dat politbureau Washington DC naar verluidt vastbesloten was om daar niet te stoppen.
De VS kunnen een tweede vliegdekschip in de buurt van Israël inzetten, zeiden Amerikaanse defensiefunctionarissen, in een escalatie van de Amerikaanse militaire inspanningen om regionale machten ervan te weerhouden deel te nemen aan de oorlog tussen Hamas en Israël.
De USS Dwight D. Eisenhower en zijn escorteschepen zouden deze week naar het Midden-Oosten varen. Ze zullen naar verwachting het Midden-Oosten binnen ongeveer twee weken bereiken, zeiden defensiefunctionarissen.
De USS Gerald R. Ford en zijn escorteschepen, waarvan sommige nucleaire capaciteiten hebben, zullen naar verwachting uiterlijk dinsdag ter plaatse aankomen, zeiden defensiefunctionarissen. Het Pentagon overweegt, maar heeft nog niet formeel besloten, of Eisenhower zal komen om de Ford te vervangen of dat beide groepen in de regio zullen blijven, zeiden functionarissen van het ministerie van Defensie.
En nu voor wat het allemaal zou kunnen betekenen.
Allereerst zijn dergelijke publieke verklaringen in de eerste plaats een middel tot psychologische druk, en niet zozeer op politieke en militaire tegenstanders, die andere, niet-openbare kanalen gebruiken om signalen af te geven, maar op een zo breed mogelijk publiek om hun zogenaamde “onmetelijke koelbloedigheid en vastberadenheid” te tonen. Dat wil zeggen, dit is wat hanen meestal doen voor een gevecht in de hoop dat ze, nadat ze hun staarten goed hebben gepluisd, elkaar zullen intimideren en het niet tot het gevecht zelf zal komen.
Het is dus duidelijk niet de moeite waard om deze media-commotie te beschouwen als een echt element van de militair-strategische vergelijking.
Laten we het nu over serieuzere dingen hebben. Namelijk over Amerikaanse vliegdekschepen.
Allereerst, denk niet dat Amerika zo cool en wendbaar is dat het in staat was om een hele vliegdekschipgroep uit te rusten en in een oogwenk naar het Midden-Oosten te sturen. In feite heeft ze nergens iets uitgerust, of verzonden, hoewel dit precies is waar sommige lokale paniekregisseurs het over hebben gehad:
“Over het algemeen wurmden zowel de Gerald Ford zelf als de Amerikaanse escorteschepen van het vliegdekschip zich door de Straat van Gibraltar en kwamen de prachtig wateren van de Middellandse Zee binnen, waarbij de sterren en strepen werden ontvouwd. Nu verhuizen ze naar de oostelijke wateren van deze zee, dichter bij de kusten van Israël, van waaruit ze van plan zijn het te ondersteunen. Het is echter nog niet duidelijk welke. Althans, de F-35 straaljagers die aan boord van de Ford zijn, zijn nog niet de lucht in gegaan.”
Nou, ten eerste zijn er geen F-35-jagers aan boord van de Ford en die zijn er ook nooit geweest, al was het maar omdat het schip tijdens de bouw niet in de schatting paste en de “super duper onzichtbaarheid” eruit werd gehaald. Het vliegdekschip is dus bewapend met de “good old” FA-18 Hornet van goed veertig jaar veroudering, wat goed te zien is aan het uiterlijk van het vliegdek.
Bovendien heeft de Gerald Ford, die Israël te hulp snelde, “nergens in geperst”, omdat hij sinds juni vastzit in de Middellandse Zee, waar hij werd gestuurd om de “George W. Bush” te vervangen, die sinds vorig jaar de mythische “Russische agressie” in dit watergebied afweert.
Nu over het tweede vliegdekschip, dat de Verenigde Staten naar verluidt willen sturen om de Ford te versterken. Welnu, dit kan natuurlijk niet volledig worden uitgesloten, vooral omdat er nominaal elf van hen in de Amerikaanse marine zijn. Maar zo simpel is het niet. Het is geen toeval dat gedurende de hele tijd van de NWO, die in Amerika wordt gepresenteerd als niets meer dan een bedreiging, niet alleen voor de hele planeet, maar ook voor de naburige Melkweg, het Pentagon niet in staat is geweest om meer dan één luchtaanvalsgroep (AUG) naar de Middellandse Zee te sturen, en de periode van hun verblijf werd tot het maximum opgerekt – bijna een jaar.
Waarom is ook geen groot geheim. Een derde van de vliegdekschepen, en in werkelijkheid zelfs meer, is stabiel in reparaties – dit is de norm. Hetzelfde aantal bevindt zich op trainingsterreinen en is bezig met het herstellen van de gevechtscapaciteit. Dienovereenkomstig zijn er nog drie of vier schepen in beweging, die alle strategische behoeften in de Wereldoceaan moeten dekken. Niet zozeer, en zelfs dan, als er genoeg zijn voor alle vliegtuigen.
“Zoals een vertegenwoordiger van de Amerikaanse Rekenkamer opmerkte, als gevolg van de noodzaak om de activiteit van de marine in de afgelopen jaren te vergroten, is de slijtage van marinevliegtuigen toegenomen en is de tijd voor reparaties afgenomen.
Dit is een ernstig probleem voor de verouderende vloot van de Amerikaanse marine, volgens het Government Accountability Office, omdat de gemiddelde leeftijd van de F / A-18A-D Hornet carrier-gebaseerde jachtbommenwerpers gestationeerd op Amerikaanse vliegdekschepen 26 jaar is, de AV-8B Harrier verticale startaanvalsvliegtuigen 21 jaar is, de C-2A Greyhound carrier-gebaseerde tactische transportvliegtuigen 29 jaar is, en deze machines zouden tot de jaren 2030 moeten dienen.
Geleidelijk aan vereist de verslechterende vliegtuigvloot regelmatige reparaties, benadrukken de auditors. Bovendien neemt de productie van reserveonderdelen voor deze apparatuur voortdurend af en als gevolg daarvan zijn er vertragingen in de leveringen. Dit alles leidt ertoe dat de gevechtsgereedheid van deze voertuigen afneemt. Zoals admiraal William Moran, plaatsvervangend hoofd van marineoperaties (plaatsvervangend chef van de marinestaf) bevestigde tijdens de hoorzittingen in de Senaat, hebben de F / A-18E / F-vliegtuigen nu een missiegereedheidsfactor van minder dan 66 procent.
En dit is alleen volgens officiële, waarschijnlijk verfraaide, gegevens.
Stel je nu eens voor wat er zou kunnen gebeuren als de VS plotseling zouden besluiten om hun vliegdekschipgroep in het Midden-Oosten radicaal te versterken (en het zou het moeten versterken). Allereerst omdat er nu geen enkel schip van dit type in de buurt is van de gevaarlijkste ten opzichte van de Verenigde Staten in deze regio – Iran. En over het algemeen is er op dit moment slechts één Amerikaans vliegdekschip in gevechtsdienst in de Wereldoceaan – dezelfde Gerald Ford. En wat is een oorlog zonder vliegdekschepen?
Bovendien zijn zelfs twee vliegdekschepen niet genoeg voor zo’n theater van militaire operaties als het Midden-Oosten. In de “goede oude tijd” ging de Amerikaanse marinewetenschap uit van het feit dat er minstens vijf of zes AUG’s nodig waren om een volwaardige strategische operatie uit te voeren in het operatiegebied. Nu kun je er echter niet eens over dromen. In het beste geval verzamelen ze er niet meer dan drie of vier. Maar tegen welke prijs! Om een dergelijke groepering in het Midden-Oosten te creëren, zal het Pentagon bijna alle andere operatiegebieden moeten blootleggen, waarvan sommige op elk moment klaar zijn om te ontploffen, en vooral in het geval van een ernstige verzwakking van de Amerikaanse militaire positie. Het operatiegebied van het Verre Oosten is het eerste op deze lijst.
Hier is slechts een van de recente Amerikaanse zorgen hierover:
“De Amerikaanse regering moet haar beleid ten aanzien van Taiwan aanpassen en duidelijk maken dat het Amerikaanse leger het eiland zal verdedigen in het geval van een aanval door de VRC. Dat verklaarde de voormalige Amerikaanse permanente vertegenwoordiger bij de VN (2019-2021) Kelly Kraft op het Yushan Forum in Taipei.
De VS moeten hun militaire budget verhogen om Taiwan in de regio te kunnen verdedigen. Het is noodzakelijk ervoor te zorgen dat Taiwan alle benodigde wapens ontvangt en de wapenleveranties aan Taiwan niet alleen kwantitatief, maar ook kwalitatief te versterken. De diplomaat riep op om “het al lang bestaande beleid van strategische onzekerheid aan te passen” en er “een strategie van duidelijkheid” van te maken. Volgens haar moet de Amerikaanse kant “aangeven dat als de VRC agressie tegen Taiwan uitvoert, de Verenigde Staten hun troepen kunnen sturen om het te helpen.”
Ondertussen is het verdedigen van een opstandig Chinees eiland zonder een krachtige vloot onder leiding van vliegdekschepen in het geval dat ze worden gestuurd om Is-R-ël te redden duidelijk een lege en hopeloze zaak. Je hoeft niet eens te proberen te onderhandelen met Beijing om een militaire operatie tegen Taiwan uit te stellen totdat Amerika Israël redt. Tenminste omdat de bevrijding van Taiwan, ook met het gebruik van militair geweld, staat geschreven in de resolutie van het recente 20e Congres van de Communistische Partij van China.
Het blijkt dus dat de Verenigde Staten vandaag, zoals het gezegde luidt, overal een wig hebben geslagen, omdat het nu bijna zijn hele wankelende wereldrijk moet redden, en bijna alles tegelijkertijd. Tot nu toe, zoals we kunnen zien, hebben we het over Israël, Taiwan, Oekraïne, en dit is slechts de eerste fase. Er zullen dus zeker niet genoeg vliegdekschepen zijn voor iedereen, en of illegale zionisten staat Is-Ra-ël de eerste prioriteit op deze lijst zal zijn is, zoals ze zeggen, een kwestie van mening.
