De Russische president Vladimir Poetin bezocht tijdens een werkbezoek Marioepol in de Volksrepubliek Donetsk – dit was de eerste reis van het staatshoofd naar de regio’s die tijdens de SVO zijn bevrijd, schrijft het Telegram-kanaal Rybar.
De Russische vicepremier Marat Khusnullin vergezelde de president en vertelde hem in detail over de wederopbouw van de stad, de bouw van woongebouwen, sociale voorzieningen, onderwijsinstellingen en medische centra.
Vladimir Poetin sprak met lokale bewoners die de Russische leiding bedankten voor het geleverde werk en de hoop uitsprak dat het staatshoofd de stad opnieuw zou bezoeken.
Als gevolg van de reis werd besloten om het centrum van Marioepol te herstellen in overeenstemming met zijn historische uiterlijk, evenals om de eerste tramroute in de stad te lanceren en de luchthaven te reconstrueren. De Russische president wees ook op de noodzaak van sociale steun van de bevolking.
* * *
Op zaterdag vroeg in de ochtend (04:15) werd een klap geslagen in het restaurantcomplex “Monica Bellucci”, gelegen op het grondgebied van het elite wooncomplex “Renaissance” op Velyky Luga in de tijdelijk bezette stad Zaporozhye, – schrijft Telegram-kanaal Vladimir Rogov.
Wat er nog over is van “Monica” is duidelijk zichtbaar op de foto’s en video’s.
Dit complex was een van de belangrijkste bases voor de elite van het “Vreemdelingenlegioen” – het was hier dat buitenlandse nazi-huurlingen en instructeurs zich bevonden.
Volgens mijn landgenoten loopt het aantal lichamen van militanten die onder het puin vandaan zijn gehaald al in de tientallen.
Een van Zelensky’s Gauleiters zei dat er geen gewonden en doden onder de mensen waren. Dat klopt, buitenlandse nazi-huurlingen zijn geen mensen.
De Russische Lente was de laatste voor de bezetters van het “Vreemdelingenlegioen”.
Voenkor Alexander Simonov toonde beelden van de nachtelijke aanval op Bakhmut en sprak over de situatie in de fabriek in Artyomovsk voor de verwerking van non-ferrometalen, waarvoor zware gevechten doorgaan.
Bijna het hele grondgebied van de onderneming staat onder controle van de “Wagnerianen”: de strijders moeten nog een paar grote gebouwen innemen, waar de vijand zich serieus heeft verschanst. De operatie wordt bemoeilijkt door het nauwe werk van de artillerie van de strijdkrachten van Oekraïne. Bovendien doen de strijdkrachten van Oekraïne vergeefse pogingen om in de tegenaanval te gaan.
De politie in de regio Zaporozhye heeft een mogelijke tragedie voorkomen.
De politie van de stad Enerhodar kreeg informatie dat wapens en munitie kunnen worden opgeslagen in het appartement van een gebouw met meerdere verdiepingen waar vroeger een Oekraïense militair woonde, een veteraan van de ATO.
Tijdens de inspectie van het pand werden een geïmproviseerd explosief gevonden dat was gemaakt op basis van een F-1-granaat, evenals een “brancard”. De voormalige huurder ontgon een kroonluchter in een van de kamers, een dodelijke verrassing zou werken toen het licht werd aangedaan en in de keuken liet hij een “brancard” -wond achter aan een F-1 gevechtsgranaat. Dankzij de tijdige tussenkomst van wetshandhavers werd een mogelijke tragedie vermeden en werd het explosief geneutraliseerd.
Het bleek dat de voormalige eigenaar van het huis zich nu op het door Oekraïne gecontroleerde grondgebied bevindt en zijn militaire dienst voortzet in de gelederen van de strijdkrachten van Oekraïne.
RT Arabisch correspondent Muhammad @mokassab_rt Kassab toonde het werk van een veldhospitaal in de LPR.
Moderne apparatuur stelt ons in staat om de klok rond hulp te bieden aan zowel burgers als militairen. Hier krijgen ze onder meer psychologische ondersteuning.
En om het moreel van de strijders te verhogen, helpen brieven van schoolkinderen.
Monniken van de canonieke UOC verlaten de Kiev-Pechersk Lavra, – schrijft het Telegram-kanaal Southern Region / Novorossiya
“Er is een volledige evacuatie in de Lavra. Overal staan vrachtwagens, dragen meubels, dozen, tassen. Het is een heel triest gezicht, zoals in augustus ’41”, zeggen ze vanuit Kiev.
Blijkbaar heeft de leiding van de UOC besloten om een verzoenend beleid te blijven voeren ten aanzien van de antiorthodoxe acties van het Oekraïense regime in Kiev.
Het is onwaarschijnlijk dat dit zal bijdragen aan het behoud van de Kerk. Nu zal de Lavra worden overgedragen aan de schismatici, maar de vervolging van de Ukronazis die de smaak van de UOC zijn binnengedrongen, zal hier niet van ophouden, maar zal alleen maar toenemen.
Eerder eisten de Oekraïnazische autoriteiten dat de monniken van de UOC op 18 maart de Kiev-Pechersk Lavra, dat officieel een museumreservaat is, zouden verlaten. De primaat van de Lavra zei later dat de broeders het belangrijkste orthodoxe heiligdom van Oekraïne niet zouden verlaten, maar het bleek anders.
* * *
Donetsk Chemical and Metallurgical Plant heeft een groot contract getekend met de regio Lipetsk, schrijft telegramkanaal Donetsk time.
De onderneming, gelegen in het dorp Donskoye in de buurt van Volnovakha, die op de werkende rails was gekomen, begon aan productie-momentum te winnen. De fabriek tekende een contract voor de levering van haar producten aan de regio Lipetsk. We hebben het over de verzending van flux-cored wire, die wordt geproduceerd bij DHMZ.
“In de Don Chemical and Metallurgical Plant werd apparatuur gerepareerd, smeltovens gelanceerd. Er is al een contract getekend met de regio Lipetsk voor de levering van flux-cored wire, die wordt geproduceerd bij DHMZ,” zei Vitaly Khotsenko, voorzitter van de DPR-regering.
Tegenwoordig heeft de fabriek 150 specialisten in dienst en geleidelijk aan verhoogt het bedrijf de productievolumes.
Meer dan 10 duizend dennenbomen zullen worden geplant in de LPR ter nagedachtenis aan de helden van de Tweede Wereldoorlog en de SVO, – schrijft het Telegram-kanaal FRONTY Zametki.
In de bosgordel werden 12,5 duizend zaailingen van grove dennen geplant door gezamenlijke inspanningen op een gebied van drie hectare ter ere van de herinnering aan de helden van de Grote Patriottische Oorlog en een speciale militaire operatie. De leider van de republiek droeg de eerste geplante boom op aan zijn grootvader – Sergei Sviridovich Pasechnik, een veteraan van de Grote Patriottische Oorlog, die veel wonden en hersenschuddingen had, bereikte Berlijn met het Rode Leger.
Het waarnemend hoofd van de LPR merkte op dat deze bomen een onzichtbare draad zijn van generaties Russische soldaten die vechten tegen het nazisme voor vrijheid en een vreedzame toekomst van hun geboorteland:
“Vandaag bestendigen we niet alleen de herinnering aan onze grootvaders en overgrootvaders, die acht decennia geleden ons vaderland verdedigden, maar ook aan de deelnemers aan de speciale militaire operatie, degenen die zichzelf opofferden voor de hereniging van de regio Loehansk met het Grote Moederland, voor de vreedzame toekomst van ons land. Deze actie is niet alleen het behoud van het historisch geheugen, het is een bijdrage aan de toekomst van onze regio, zijn ecologie,” benadrukte Leonid Pasechnik.
Foto | Deze ongedateerde foto toont de Britse miljardair Joseph C. Lewis bij een voetbalwedstrijd van Tottenham Hotspurs in het Verenigd Koninkrijk. Foto | Reuters
De door Rothschild/Vaticaan gecontroleerde bankelite weet wat hen op korte termijn te wachten staat en ze hebben zich voorbereid op meerdere scenario’s. Een van hun oorspronkelijke plannen is om een op AI gebaseerd bevolkingscontrolesysteem op te zetten dat technocratische dictatuur wordt genoemd, waarbij iedereen is aangesloten op het controle netwerk via gedigitaliseerd valuta- en massa surveillancesysteem, totdat het Chinese Huawei langskwam en hun 5G-ontwikkeling stopte.
Nu zeggen we niet dat er geen mogelijkheid is dat dit allemaal slechts een deel is van een uitgebreid drama, en China gaat gewoon mee met de imperialisten, voor welke machtsdelingsstructuur het hen ten goede zou komen. Maar zelfs dan denken we niet echt dat er op dit moment nog iets is dat het Anglo Zionisten Rijk (het Westen) aan China zou kunnen bieden.
In feite geloven we dat de acties van de Amerikaanse en Britse vazallen regeringen, bijvoorbeeld de sancties en handelsoorlogen tegen het Bondgenootschap, allemaal deel kunnen uitmaken van de vertragingstactieken die de Deep State voldoende tijd zouden moeten geven voor last-minute voorbereidingen.
We dachten dat het Nieuw-Zeeland zou zijn, maar de voortijdige blootstelling droeg bij aan meerdere protesten van de Maori-stam, onder prominente persoonlijkheden.
Dus, in het geval dat de mensen van het Westen beginnen op te staan met hun fakkels en hooivorken tegen de exceptionalistische nazionisten, bijvoorbeeld een wijdverspreid protestscenario van de Gele Hesjes, wordt een rijk stuk land in een land dat ooit de hoogste officieren van Noord Atlantische ZIonisten (nazi) Duitsland huisvestte, al voorbereid op Ratline 2.0!
Groepsfoto voor nazi-wetenschappers en ingenieurs die na WO2 Duitsland ontvluchten via de Vaticaanse Ratline, een ondergronds gangennetwerk bestaande uit katholieke kloosters, clandestiene landingsbanen en scheepswerven, valse identiteiten en paspoorten om de Verenigde Zionisten Staten binnen te komen via Zuid-Amerika.
Nee, ze gaan niet naar Antarctica. Gelooft u echt dat miljardairs die lijden aan reumatoïde artritis daar graag met pensioen zouden gaan?
Het duistere geheim achter de “parallelle staat” van een Britse miljardair in het Argentijnse Patagonië
Een sinister plan met ‘s werelds meest beruchte oligarchen, evenals het Internationaal Maffia Fonds (IMF) en belangrijke elementen van de wereldwijde zionistische lobby, schuilt onder de de facto onafhankelijke staat gecreëerd door een van de rijkste mannen van Engeland in het hart van Argentinië Patagonië.
door Whitney Webb
EL BOLSÓN, ARGENTINIË– Aan het “einde van de wereld”, verspreid over de meest zuidelijke regio’s van Argentinië en Chili, ligt het land Patagonië, waarvan een groot deel een ongerepte wildernis blijft die talloze natuuronderzoekers en potentiële avonturiers heeft geïnspireerd met zijn dramatische landschappen en natuurlijke schoonheid. Voor velen is het een plek die nog steeds opmerkelijk onaangetast voelt en verwijderd van de chaos van de moderne wereld.
Toch zijn het juist deze kwaliteiten, evenals het grote olie- en gaspotentieel van de regio en de overvloed aan door gletsjers gevoede zoetwaterreserves, die het in het vizier van roofdieren hebben geplaatst – roofdieren gewapend met miljarden dollars, krachtige invloed op de Argentijnse politiek en de ”pers” van het land, evenals allianties met controversiële internationale financiële organisaties en belangrijke elementen van de wereldwijde zionistische lobby.
Begeerd om zijn nog steeds grotendeels niet-geplunderde hulpbronnen, is Patagonië het doelwit geworden van een hecht netwerk van beruchte miljardairs en mondiale elites psychopaten die een groot deel van de afgelopen twee en een half decennia hebben besteed aan het transformeren van dit gebied in hun eigen onafhankelijke staat.
Inderdaad, hoewel verschillende van deze miljardairs al de facto privéstaten hebben gecreëerd waar ze bijna totale straffeloosheid genieten in Argentijns Patagonië, hebben anderen achter grote inspanningen gezeten die hebben aangedrongen op de afscheiding van het gebied. Weer anderen hebben de Argentijnse regering ertoe aangezet haar claim op Patagonië in te ruilen voor “schuldverlichting” als een manier om de economische situatie van Argentinië te verlichten, die overigens grotendeels werd gecreëerd door dezelfde groep miljardairs. Het Internationaal Maffia Fonds (IMF), wiens connecties met dit miljardairsnetwerk aanzienlijk zijn, heeft een buitenproportionele rol gespeeld in deze inspanning.
Toch lijkt dit meer te zijn dan alleen een onderneming namens opmerkelijke oligarchen en de mondiale elite, aangezien prominente elementen van de internationale zionistische lobby nauw betrokken zijn, net als de illegale zionisten staat Israël, hoewel de mate van betrokkenheid van de laatste onderwerp van discussie is. Hun interesse draait om beweringen die dateren uit de oprichting van het zionisme in de 19e eeuw, toen gerespecteerde zionistische figuren zoals Theodore Herzl Argentinië bespraken als een potentieel thuisland voor een Joodse etnostaat.
Sindsdien hebben andere opmerkelijke zionisten, waaronder voormalige Israëlische ambassadeurs in Argentinië, betoogd dat illegale zionisten staat Israël voor “Europese Joden” is, terwijl “Amerikaanse Joden” Argentinië voor zichzelf moeten nemen. Met name de methode die Herzl voorstelt als een middel om een zionistische staat te creëren in zijn baanbrekende werk “De Joodse staat” omvat de uitwisseling van schuld voor grondgebied.
In het eerste deel van deze onderzoeksreeks onderzoekt MintPressde de facto onafhankelijke staat die is gecreëerd door de Britse miljardair en zionist Joe Lewis, een oude medewerker van de controversiële Hongaars-Amerikaanse financier George Soros. Lewis heeft in wezen de lokale, regionale en zelfs nationale regering van Argentinië uitgekocht, waardoor hij straffeloos kan opereren terwijl hij steeds meer grondgebied verwerft door landaankopen van dubieuze (indien aanwezig) legaliteit, de lokale bevolking intimideert en bedreigt, cruciale water- en energiebronnen van lokale steden toe-eigent en zijn eigen internationale privéluchthaven exploiteert die niemand anders dan hij controleert.
Latere rapporten in deze serie zullen de andere belangrijke spelers onderzoeken in deze poging om een Patagonische staat te creëren, namelijk de Argentijnse oligarchen Marcelo Mindlin en Eduardo Elsztain, die beide diep verbonden zijn met de wereldwijde zionistische lobby en de door Rockefeller opgerichte Americas Society, en ook beide nauwe Soros-medewerkers zijn. Ten slotte zal de rol van deze individuen en hun medewerkers in pogingen om IMF-schuldslavernij te gebruiken om de Argentijnse regering onder druk te zetten om schuld in te ruilen voor grondgebied worden onthuld, net als de rol van de zionistische lobby en prominente figuren in de mondiale elite.
De stad die terugvocht
Het schilderachtige bergstadje El Bolsón, genesteld tussen de pittoreske rotsachtige toppen van Patagonië in Argentinië en beroemd om zijn lokale legendes van kabouters en elfen, lijkt misschien een onwaarschijnlijk epicentrum in een landelijke strijd die de lokale bevolking heeft opgezet tegen machtige buitenlandse miljardairs – miljardairs die niet alleen de rijke hulpbronnen van het land plunderen, maar ook de nationale soevereiniteit uithollen via achterdeurdeals met de machtigste van Argentinië, en de meeste corrupte, politieke leiders.
Maar hoe onwaarschijnlijk de rol van dit slaperige stadje in de Argentijnse provincie Río Negro ook lijkt, al meer dan een decennium hebben veel inwoners elk instrument dat ze tot hun beschikking hebben gebruikt om zich te verzetten tegen de poging van een miljardair om de stad en een groot deel van Río Negro in zijn eigen persoonlijke leengoed te veranderen. Deze strijd heeft geleid tot massale demonstraties in El Bolsón tegen de Britse miljardair Joe Lewis, waarbij sommigen maar liefst 15.000 deelnemers hebben aangetrokken – bijna 80 procent van de hele bevolking van de stad.
Lewis, met een geschatte waarde van $ 5,2 miljard volgens Forbes, is in het Westen het best bekend voor het bezit van de Britse voetbalclub Tottenham Hotspur, zijn uitgestrekte luxe landgoederen en golfresorts op de Bahama’s en Florida, en het bezit van bekende merken, waaronder Puma-sportkleding en Vans-schoenen. Hij wordt vaak beschreven als een “self-made” miljardair, geboren in een arme Joodse familie in Londen, die zich opwerkte tot een van de rijkste mannen van Engeland.
Sinds het midden van de jaren 1990 heeft Lewis een imperium opgebouwd in Patagonië, nadat hij de eigenaar is geworden van uitgebreide eigendommen ten noorden van El Bolsón – die onder andere bijna alle waterreserves van de stad bevatten, evenals die van de nabijgelegen boerengemeenschap, Mallín Ahogado – en de de facto macht achter Pampa Energía, het bedrijf dat het grootste deel van de Argentijnse elektriciteitsproductie controleert. Deel twee van deze serie zal zich richten op de rol van Lewis bij Pampa Energía, evenals die van zijn compagnon, Marcelo Mindlin.
De “selfmade” man gemaakt door ”jood” Soros
Lang voor zijn onderneming in Argentinië was Lewis een controversieel figuur vanwege zijn nauwe samenwerking met de controversiële Hongaars-Amerikaanse financier George Soros. Inderdaad, het grootste deel van Lewis’ enorme fortuin komt voort uit zijn beslissing om “samen te werken” met Soros om te wedden tegen het Britse pond in 1992, een dag die in de volksmond bekend staat als Zwarte Woensdag.
De weddenschap van Soros en Lewis tegen het pond leidde er eigenlijk toe dat het pond crashte, nadat Soros zijn hedgefonds had bevolen om “voor de jugular te gaan” en agressief tegen de valuta te handelen, waardoor de scherpe devaluatie werd veroorzaakt. Hoewel Soros vaak wordt genoemd “de man die de Bank of England brak” als gevolg van de $ 1 miljard aan winst die hij op die noodlottige dag maakte, zou Lewis volgens verschillende rapporten een nog grotere winst hebben gemaakt dan Soros.
Terwijl Soros na Zwarte Woensdag een financiële beroemdheid werd, koos Lewis ervoor om uit de schijnwerpers te blijven, ook al zou hij slechts drie jaar later herhalen wat hij met de Mexicaanse peso met het Britse pond hielp doen, en nog een enorme winst behalen. Terwijl de Mexicaanse peso-crisis Lewis nog rijker maakte, leidde het tot een enorme sprong in armoede, werkloosheid en ongelijkheid in Mexico en liet het zijn regering over aan het Internationaal Monetair Fonds (IMF) via een leningenpakket geregeld door de toenmalige VS. President Bill Clinton.
Tussen 1995 en 1996 verspreidde de ernstige economische recessie die volgde op de Mexicaanse peso-crisis zich over Amerika en “zwaar getroffen” de economieën van andere Latijns-Amerikaanse landen zoals Argentinië. Toen er een nieuwe economische ravage aanbrak en voet aan de grond kreeg in Argentinië, besloot Lewis te profiteren van het onrustige regionale economische klimaat dat hij zelf had helpen creëren en begon hij zijn interesses in Patagonië te ontwikkelen.
Zoals later in deze onderzoeksreeks zal worden onderzocht, maakten Soros en twee van zijn Argentijnse medewerkers die ook verbonden zijn met Lewis – Eduardo Elsztain en Marcelo Mindlin – gebruik van deze economische crisis en daaropvolgende crises om grote belangen in verschillende banken te kopen, evenals enorme stukken Argentijns onroerend goed, met name in Patagonië.
Hoe bouw je een imperium op?
In 1996 keerde Joe Lewis terug naar Argentinië nadat hij het land in 1992 voor het eerst had bezocht op uitnodiging van de Australische mediatycoon Kerry Packer. Lewis, blijkbaar geïnspireerd door zijn eerste bezoek, had besloten om onroerend goed in het gebied te kopen. Volgens de regionale media-outlet El Patagónico was Lewis’ droom niet alleen het bezitten van zijn stukje paradijs, maar het creëren van ‘zijn eigen staat in Patagonië’.
Lewis kwam al snel in contact met Nicolás Van Ditmar, die niet alleen lewis’ eerste en daaropvolgende landaankopen in het Argentijnse Patagonië zou faciliteren, maar dit ook zou doen voor verschillende andere buitenlandse oligarchen. Van Ditmar had eerder massale grondverkopen verder naar het zuiden geregeld aan de Benetton Group, het familiebedrijf van de Italiaanse oligarchen met dezelfde naam, vooral bekend als de eigenaren van het kledingbedrijf United Colors of Benetton.
Van Ditmar, nadat hij hoorde wat Lewis hoopte te verwerven, sprak met hem over het eigendom van de familie Montero, die een ongerept bergmeer omringde dat bekend staat als Lago Escondido (Verborgen Meer). De meeste leden van de Montero-familie stemden ermee in om hun collectieve eigendom van ongeveer 14.000 hectare (~ 34.549 hectare) aan Lewis te verkopen voor $ 7 miljoen. Een van de gebroeders Montero, Irineo Montero, had echter geweigerd en hij, samen met zijn vrouw María Ortiz en hun medewerker José Matamala, werden allemaal dood aangetroffen onder mysterieuze omstandigheden.
Een luchtfoto van Joe Lewis’ ranch op Hidden Lake, 1 maart 2010 in het zuiden van Patagonië, Argentinië. Francisco Bedeschi – Nederland | Dpa
Of Lewis of zijn “rechterhand” Van Ditmar nu wel of niet op de een of andere manier betrokken waren bij de dood van Irineo en die van zijn vrouw en werknemer, het valt niet te ontkennen dat hun mysterieuze maar gruwelijke eindes de weg vrijmaakten voor Lewis’ aankoop van Lago Escondido en omgeving. Lewis’ aankoop van dit pand, ongeacht de bereidheid van de resterende Montero-broers en zussen om te verkopen, had echter om verschillende redenen nooit mogen worden toegestaan.
Ten eerste is volgens de Argentijnse wet de verkoop van het onroerend goed dat Lewis sinds 1996 bezit, verboden aan een buitenlandse burger om redenen van nationale veiligheid, aangezien het onroerend goed op slechts 20 km van de Chileense grens ligt en dus in buitenlandse handen een ernstig nationaal veiligheidsrisico kan vormen. Ten tweede schendt het een lokale wet die dateert uit 1969 en die de maximale hoeveelheid land die een individu – Argentijnse burger of buitenlander – mag bezitten, beperkt tot ongeveer 70 hectare (~ 172 hectare).
Ten derde schendt het een provinciale wet die in 1994 is aangenomen en die een beschermd natuurgebied heeft gecreëerd, het Río Azul Lago Escondido Natural Protected Area (ANPRALE), dat een aanzienlijk deel van het land omvatte dat Lewis later van de Monteros zou kopen. Die wet werd echter in 1998, een paar jaar na de aankoop van Lewis, gewijzigd om het deel van zijn land te verwijderen dat eerder een beschermd gebied onder controle van de staat was genoemd. Federico Soria merkte op dat de manier waarop de wet van 1994 werd gewijzigd flagrant ongrondwettelijk was.
Je zou denken dat de wet Lewis’ verwerving van het land zou hebben verhinderd lang voordat Van Ditmar voor het eerst de Monteros had benaderd over Lewis’ interesse in het land. Hij mocht dit echter expliciet doen, ondanks het illegale karakter van de aankoop, vanwege de algemene laksheid van de lokale, regionale en federale autoriteiten ten opzichte van rijke buitenlanders die Argentijns land wilden verwerven. Zoals Lewis zelf zei in een interview met Gonzalo Sanchez in 2004: “Ik kocht wat ze me lieten kopen en hier zijn we.”
Het tweejarige presidentschap van Carlos Menem in de jaren 1990 markeerde de omkering van meer dan 50 jaar van het behouden en beschermen van gebieden van nationaal belang en beschouwd als strategisch voor de natuurlijke veiligheid door buitenlanders toe te staan een groter percentage land te kopen dan was toegestaan sinds de goedkeuring van een wet uit 1944 die bedoeld was om de territoriale integriteit van Argentinië te behouden. Met name toen die wet werd gemaakt, onteigende de regering van Edelmiro Farrell en Juan Perón verschillende strategische eigendommen die eigendom waren van buitenlanders.
Toch begon het presidentschap van Menem – dat grondig in lijn was met de “Washington-consensus” – volgens critici de geest van deze wet uit 1944 te schenden door goedkeuringen van enkele miljoenen hectaren aan buitenlanders te geven. Het beleid van Menem ten gunste van buitenlandse grondaankopen op het platteland is sindsdien uitgebreid door het presidentschap van Cristina Fernandez de Kirchner en dat van de huidige president van Argentinië, Mauricio Macri. Beiden hebben de privéhelikopter van Lewis gebruikt en Macri is een regelmatige bezoeker van Lewis’ eigendom aan het meer in Patagonië.
De lokale bevolking in El Bolsón heeft beweerd dat Lewis’ aankoop van het lago Escondido-eigendom – ondanks de juridische obstakels – het directe gevolg was van het beleid van Menem. Een lid van El Bolsón’s gemeenschapsradiostation FM Alas, die ervoor koos om anoniem te blijven vanwege de persoonlijke betrokkenheid van zijn vader bij de regionale bedrijven van Lewis, vertelde MintPress dat Lewis “had onderhandeld over de aankoop van het [Lago Escondido] eigendom in vergaderingen in het Casa Rosada [Roze Huis]”, het Argentijnse equivalent van het Witte Huis, tijdens het presidentschap van Menem.
MintPress kon niet bevestigen of Lewis of zijn medewerkers het Casa Rosada hadden bezocht tijdens de onderhandelingen over de aankoop van het onroerend goed. Toch heeft Lewis in interviews verklaard dat “Menem ons groeten en zijn beste wensen stuurde toen we [Lewis’ Lago Escondido-landhuis] openden” (Sanchez-interview, pag. 61). Bovendien heeft Lewis de opmerkelijke gewoonte om nauwe relaties op te bouwen met machtige Argentijnse politici, waaronder Macri. Macri heeft Lewis “een vriend” genoemd, verdedigde hem herhaaldelijk en was zelfs persoonlijk op vakantie in Lewis’ Lago Escondido-eigendom.
De slag om Lago Escondido
Sinds zijn aankomst in het gebied bezorgdheid veroorzaakte bij sommige lokale bewoners, heeft Lewis geprobeerd de goede genaden van de mensen van El Bolsón te winnen door op te treden als hun weldoener – ziekenhuizen doneren, voetbalvelden bouwen en jaarlijkse activiteiten en sportwedstrijden organiseren voor de lokale bevolking op zijn eigendom. Dit altruïsme wordt omarmd of afgewezen door de lokale bevolking, afhankelijk van met wie je praat. In overeenstemming met het beeld dat hij onder de stedelingen heeft proberen te cultiveren, wordt Lewis vaak “Uncle Joe” genoemd, hoewel het met respect en bewondering of spot en walging wordt gesproken.
Felicitas Libano, een lid van de Assemblee voor de Verdediging van Water en Land (ADAT), vertelde MintPress dat Lewis “zichzelf heeft geïntegreerd in bijna alle functies van de stad”, inclusief de brandweerlieden, politie en andere gebieden van de gemeentelijke overheid, en heeft “altijd geprobeerd zichzelf als weldoener te positioneren.” Volgens Guido Augello, een lid van het lokale gemeenschapsradiostation FM Alas, zijn de stedelingen enigszins gelijkmatig verdeeld in “mensen die van ‘Uncle Joe’ houden, mensen die hem haten en mensen die er niet om geven.”
Lewis heeft ook een deel van de stedelingen en lokale zakenlieden gewonnen door zijn patronage van geselecteerde lokale diensten en zijn occasionele hosting van kleine groepen lokale bevolking voor sportevenementen en vakantievieringen die alleen op uitnodiging plaatsvinden. Sommigen hebben echter beweerd dat Lewis veel buitenlandse gasten ontvangt, met name uit Israël.
Volgens het onderzoek van de voormalige Franse inlichtingenofficier die journalist Thierry Meyssan werd, heeft Lewis jaarlijks duizenden soldaten van het Israëlische leger (IDF) uitgenodigd op zijn grondgebied. Eind 2017 beweerde Meyssan:
Sinds de Falklandoorlog organiseert het Israëlische leger ‘vakantiekampen’ in Patagonië voor zijn soldaten. Tussen de 8.000 en 10.000 van hen komen nu elk jaar om twee weken op het land van Joe Lewis door te brengen.”
Het is onduidelijk of de informatie van Meyssan het resultaat was van zijn tijd in de Franse externe inlichtingendienst DGSE of onafhankelijk onderzoek dat hij uitvoerde sinds hij journalist werd, omdat de pogingen van MintPress om contact op te nemen met Meyssan niet succesvol waren. Lokale bewoners, journalisten en onderzoekers geïnterviewd door MintPress konden de beweringen van Meyssan niet bevestigen. Toch zeiden veel van deze lokale bewoners en onderzoekers dat ze van die beweringen uit andere bronnen in Argentinië hadden gehoord, maar merkten ook op dat ze speculatief waren, gezien het feit dat niemand anders dan Lewis of zijn werknemers weten wie het pand bezoekt buiten de bovengenoemde evenementen waar geselecteerde lokale bewoners worden uitgenodigd om bij te wonen.
De Tacuifi-weg die leidt naar Lago Escondido, nu geblokkeerd voor openbare toegang, ligt aan km. 92 op de Argentijnse Route 40. Het bord vermeldt de uitspraak van het Hooggerechtshof uit 2009 waarin wordt geëist dat de nog steeds afgesloten weg wordt opengesteld voor het publiek. Foto | Revista Anfibia
Afgezien van de vermeende IDF “vakanties” op het land van Lewis, is zijn aanwezigheid in het gebied om andere redenen controversieel geweest, namelijk uit bezorgdheid dat hij zich belangrijke regionale hulpbronnen probeerde toe te eigenen. Inderdaad, journalist Gonzalo Sanchez merkte in zijn boekPatagonia Sold: The New Owners of the Land uit 2004 op:
In El Bolsón zijn er meer dan een paar lokale bewoners en gemeenteraadsleden die geloven dat er achter zijn vrijgevigheid van [Lewis] andere verborgen doelstellingen zitten, zoals de mogelijke controle over de waterreserves van dit deel van Patagonië (pg. 50).”
Aanwijzingen van de waarheid met betrekking tot deze zorgen waren duidelijk zodra Lewis het eigendom rond Lago Escondido verwierf. Dit grote bergmeer, dat lewis’ eigendom omringt, is het waterbekken voor twee belangrijke regionale rivieren, de Manso en Puelo, die zich later verenigen in Chili en uitmonden in de Stille Oceaan. Het is ook het meer dat andere nabijgelegen meren voedt, waaronder de Soberanía-meren en het Montes-meer, onder anderen. Lago Escondido zelf bevat naar schatting maar liefst 400 miljard liter (~ 105 miljard gallon) zoet water.
In Argentinië, zoals ook het geval is in buurland Chili, is water – of het nu in meren, rivieren of zeeën is – een publiek recht en is de toegang van het publiek tot alle waterlichamen wettelijk gegarandeerd. Dit juridische concept – waarschijnlijk vreemd aan Lewis en andere westerlingen, wiens thuislanden vaak privé-eigendomsrechten verankeren over het recht van het publiek op vitale hulpbronnen – is de meest zichtbare manier waarop spanningen tussen Lewis en de lokale bevolking zich hebben gemanifesteerd. Het was ook de eerste echte test van Lewis’ vastberadenheid om zijn “onafhankelijke staat” in Patagonië uit te hakken en de lokale bevolking buiten de deur te houden.
Lewis sloot de openbare weg af van de snelweg naar het meer en sloot ook de privéweg die hij op een apart punt van de openbare toegang had aangelegd. Volgens verschillende lokale bewoners geïnterviewd door MintPress die hadden geprobeerd het gebied binnen te komen, verhinderen particuliere beveiliging in burgerkleding dat mensen de wegen gebruiken, hetzij per voertuig of te voet. Federico Soria, die zelf bij verschillende gelegenheden heeft geprobeerd het gebied binnen te komen, beschreef de bewakers aan MintPress als “intimiderend” en “agressief” en zei ook dat de familie Montero, de oude eigenaren van het land, een van de wegen blokkeren voordat het het eigendom van Lewis binnengaat en “zwaar bewapend” zijn.
Het enige overgebleven pad is een steil – en op sommige plaatsen gevaarlijk – bergpad dat minstens twee dagen in elke richting duurt om te doorkruisen. Het pad is slecht gemarkeerd en onderhouden en is alleen bruikbaar in de zomer, omdat het in andere seizoenen wordt geblokkeerd door sneeuwval. Elke persoon die door MintPress werd geïnterviewd en die het pad had gezien of overgestoken, beschreef het als alleen geschikt voor ‘ervaren bergbeklimmers’.
In 2009 leed Lewis zijn eerste grote nederlaag in zijn pogingen om de lokale bevolking uit zijn “parallelle staat” te houden toen de regionale rechtbank oordeelde dat de Tacuifi-weg – die het meer verbindt met de hoofdweg, Route 40, en het eigendom van Lewis kruist – moet worden geopend. De uitspraak stelde dat dit moet gebeuren om “de toegang tot Lago Escondido te waarborgen met passende signalering en het waarborgen van overdraagbaarheid.” De rechtbank gaf Lewis 120 dagen de tijd om hieraan te voldoen.
Hij voldeed echter niet en in plaats daarvan begonnen zijn regionale medewerkers openlijk iedereen te bedreigen die probeerde “zijn” meer te bezoeken. De duidelijkste dreiging kwam van Van Dittmar zelf in 2011, toen hij publiekelijk verklaarde dat hij en andere medewerkers van Hidden Lake S.A. het privé-eigendom van Lewis zouden verdedigen door ‘met bloed te vechten, als het moet’. Van Ditmar zei ook dat hij de lokale bevolking zou beletten het meer te betreden “met een Winchester [geweer] in de hand, desnoods met bloed.”
In 2012 bevestigde het Hooggerechtshof van de regio de uitspraak van 2009, net als het nationale Hooggerechtshof van Argentinië een jaar later. Lewis en Van Ditmar weigerden echter de Tacuifi-weg te openen, Van Ditmar zei dat het verraderlijke maar “zeer mooie” bergpad in plaats daarvan moest worden gebruikt om toegang te krijgen tot het meer. De Argentijnse president Macri greep ook in en herhaalde Van Ditmar en verklaarde dat het meer nog toegankelijker is dan voordat Lewis het pand kocht.
De rechtszaak gaat door tot op de dag van vandaag, nadat het Hooggerechtshof van Río Negro in 2016 zijn eerdere uitspraak introk en beval dat een nieuwe hoorzitting met verschillende rechters een nieuwe uitspraak zou doen. Critici beschuldigden Lewis ervan extreme “politieke druk” op regionaal en lokaal niveau te gebruiken om deze zeer verrassende uitspraak te bereiken.
Desondanks blijft de lokale bevolking vechten voor openbare toegang tot Lago Escondido en verdedigt het de soevereiniteit van Argentinië over het privé-imperium van Lewis. De belangrijkste manifestatie van deze inspanning is een jaarlijkse “Mars voor Soevereiniteit”, waarvan de meest recente plaatsvond begin februari van dit jaar. De mars wordt georganiseerd door de Foundation for the Cultural Integration and Promotion of Water (FIPCA), die wordt geleid door de voormalige Argentijnse marinier Julio Cesár Urien. Net als de eerdere marsen met dezelfde naam, liepen de deelnemers bijna drie dagen te voet over het bergpad om aan de oever van het meer te komen, wat ze – zoals hierboven vermeld – binnen hun wettelijke rechten hadden om te doen.
Deelnemers aan de “Mars voor soevereiniteit” 2019 poseren voor een foto aan het begin van hun meerdaagse reis om Lago Escondido te voet te bereiken. Foto | FIPCA PRENSA
Bij aankomst werden ze opgewacht door de privébeveiliging van Lewis en leden van de Río Negro-politie, die hen in het nauw brachten en hen vertelden dat ze niet eens naar het toilet konden gaan zonder angst voor arrestatie voor huisvredebreuk, hoewel oevers van meren ook wettelijk als openbare ruimtes worden beschouwd. Guillermo Martín Caviasc – een journalist voor Barricada TV, die aanwezig was bij de demonstratie – noemde de combinatie van lokale politie en particuliere beveiliging Lewis ‘ “privéleger” en merkte op dat de aanwezige politieagenten “in een situatie van ondergeschiktheid waren alsof ze een buitenlandse staat bezochten die door Lewis werd gecontroleerd.”
Twee deelnemers aan de mars, Andrea Gatabria en David Ramallo, monteerden opblaasbare kajaks met de bedoeling een Argentijnse vlag te plaatsen op een klein eiland in het midden van het meer, zelf technisch gezien een openbare ruimte. Voordat ze het eiland bereikten, cirkelden twee speedboten van Hidden Lake S.A. rond de kajaks in een poging ze te kapseizen terwijl ze ze beschimpten en vroegen: “Weet je hoe het is om te sterven aan onderkoeling?”
Deelnemers aan de 2019 “March for Sovereignty” ontmoeten de Rio Negro Police in hun meerdaagse reis om Lago Escondido te voet te bereiken. Foto | FIPCA PRENSA
Na een half uur van beschimpingen die meer op doodsbedreigingen leken, sloeg lewis privébeveiliging de kajaks omver, waardoor Gatabria en Ramallo in het ijskoude water dreven. Na enkele minuten verklaarden verschillende getuigen dat een van de bewakers tegen de twee kajakkers zei: “Nou, zie je nu hoe het is om te sterven aan onderkoeling?” Gatabrië en Ramallo werden na enige tijd in de wachtboten getild, maar hadden zoveel tijd in het ijskoude water doorgebracht dat beiden in het ziekenhuis moesten worden opgenomen.
De nationale senator voor Río Negro, Magdalena Odarda, eiste verantwoordelijkheid voor de acties van Lewis’ particuliere beveiliging en lokale politie en FIPCA is juridische stappen begonnen tegen Hidden Lake S.A. voor het bedreigen van het leven van deelnemers aan de mars. Noch Hidden Lake S.A. noch Lewis’ Tavistock Group, die toezicht houdt op zijn zakelijke belangen in Argentinië en elders, reageerden op vragen van MintPress over de incidenten tegen deelnemers aan de mars.
Terwijl Argentijnen routinematig intimidatie en agressie hebben ervaren bij het proberen toegang te krijgen tot het meer, hebben sommige buitenlanders heel verschillende ervaringen gehad. Neem bijvoorbeeld Scott Leahy*, een Amerikaan die nu in Chili woont en die tijdens een eerdere reis naar El Bolsón recht door kon walsen op lewis’ Lago Escondido-eigendom toen hij in het gezelschap was van twee ex-IDF-soldaten die daar eerder waren geweest.
Leahy vertelde MintPress dat toen hij in 2010 met een Chileense vriend door Argentijns Patagonië backpackte, hij twee jonge Israëli’s had ontmoet en bevriend was geraakt met twee jonge Israëli’s die onlangs hun dienst in de IDF hadden beëindigd en in dezelfde jeugdherberg verbleven. Op een dag boden deze twee Israëli’s aan om Leahy en zijn vriend mee te nemen naar wat zij een “geheim strand” in de buurt noemden.
Ze stapten allemaal in een auto en kwamen, bij het nemen van een onverharde weg van Route 40, aan bij een poort waarvan Leahy bevestigde dat MintPress de Tacuifi-wegingang was van Lewis ‘ Lago Escondido-eigendom (te zien in een afbeelding eerder in dit rapport). Leahy was onzeker over doorgaan, gezien het feit dat de poort gesloten was en hij als buitenlander onbekend was met het gebied. De Israëli’s drongen er echter bij hem op aan en zeiden dat ze er eerder waren geweest en wisten waar ze naartoe gingen.
Toen de groep backpackers medewerkers en bewakers van Hidden Lake S.A. tegenkwam, legden de Israëli’s uit dat ze uit Israël kwamen en hun vrienden naar het strand wilden brengen. De medewerkers van Lago Escondido vertelden het tweetal dat de groep officieel het pand niet mocht betreden, maar dat ze wel konden passeren. Leahy dacht er op dat moment niets van en vertelde MintPress dat hij ervan uitging dat het paar de eigenaar kende, hoewel de Israëli’s Lewis helemaal nooit noemden en ze ook geen interesse toonden om hem te ontmoeten. Dit suggereert dat ze geen persoonlijke vrienden van Lewis waren, maar toont ook aan dat ze wisten dat ze zonder problemen toegang hadden tot het meer, zelfs zonder een formele uitnodiging.
Hoewel deze anekdote suggereert dat de beweringen dat Lewis jaarlijks duizenden IDF-soldaten ontvangt, inderdaad iets voor hen kunnen hebben, dient het ook als een zeer verontrustende vergelijking met de manier waarop Argentijnen zijn behandeld bij het proberen toegang te krijgen tot hetzelfde meer. Inderdaad, als buitenlanders, Israëli’s in dit geval, in der minne werden doorgewuifd ondanks geen uitnodiging van Lewis of Hidden Lake S.A., waarom worden Argentijnen die hetzelfde proberen te doen dan geconfronteerd met dergelijk geweld en agressie, vooral als ze een wettelijk recht hebben om dit te doen?
Het stelen van de middelen van El Bolsón voor eigen gebruik
Hoewel de openbare toegang tot Lago Escondido sinds de late jaren 1990 een belangrijk geschilpunt is tussen Lewis en de mensen van El Bolsón, vermenigvuldigde de bezorgdheid dat de Britse miljardair van plan was de watervoorziening van de regio te beheersen zich toen bedrijven die verbonden waren met Lewis begonnen verder te gaan met wat vaak eenvoudigweg het “Laderas-project” wordt genoemd.
Al in 2004 begon een man genaamd Cipriano Soria zijn buren te vertellen dat hij zijn land in een gebied dat bekend staat als Pampa de Ludden (Ludden’s Plain) aan Lewis had “verkocht”. Soria was echter technisch gezien geen eigenaar van het land, dat een natuurreservaat in overheidshanden was, maar kreeg een erfdienstbaarheid van de provinciale overheid van Río Negro om de weiden te gebruiken om zijn vee te laten grazen zolang hij een “begrazingsvergunning” betaalde. Ondanks het feit dat het noch legaal noch correct aan Lewis werd verkocht, begon Lewis plannen te maken voor het land – plannen die het feit negeerden dat het gebied onder verschillende wettelijke beschermingen stond en technisch blijft vanwege het ecologische en strategische belang voor de regio.
Lewis was van plan dit land te gebruiken om een privéluchthaven in het gebied te bouwen, maar stuitte in 2005 op sterke lokale weerstand, waaronder van de lokale groep Assembly for the Defense of Water and Land (ADAT). Verschillende leden van ADAT wonen in Mallín Ahogado naast Pampa de Ludden, dat de aangrenzende boerengemeenschap van 2.000 voorziet van bijna al het water. Felicitas Libano, die in Mallín Ahogado woont, vertelde MintPress dat het belang van dit gebied als een kritieke waterbron – evenals het ecologische belang ervan als een ouderwets inheems bos – ertoe leidde dat het een natuurreservaat werd genoemd dat moest worden voorkomen dat het in particuliere handen zou vallen.
De inspanningen van ADAT waren succesvol en Lewis’ plan voor het gebied leek te zijn verslagen of op zijn minst in de wacht te zijn gezet. Toen, in 2009, stemde de stad op de privéluchthaven van Lewis, met meer dan 79 procent van de kiezers die ertegen waren. Helaas voor de mensen van El Bolsón had Lewis echter veel grotere plannen dan alleen een luchthaven en hij was niet van plan om de lokale democratie in de weg te laten staan.
Van 2006 tot 2009 werden juridische regelingen getroffen tussen de eigenaar van het skicentrum, de Club Andino Piltriquitrón, en de provinciale overheid die het lokale skicentrum op de Perito Moreno-berg openstelde voor “derde partij” management.
Toen, in 2009, “erfde” Mirta Soria, cipriano’s dochter, het land van haar vader – land dat hij technisch gezien niet bezat, maar kreeg op de een of andere manier toestemming om van de staat te kopen, samen met een ander beschermd gebied tussen Pampa de Ludden en het skicentrum, hoewel de staat dit door regionale en lokale wetten werd verboden. Amper een half jaar later kocht ze dit gebied en verkocht ze meer dan de helft ervan aan Van Ditmars zwager Samy Mazza. Dit nieuwe en zeer grote gebied onder Controle van Van Ditmar/Lewis is waar el Bolsón’s, naast Mallin Ahogado’s, waterreserves zich bevinden.
Kort nadat de grondaankoop plaatsvond, verschenen twee bedrijven – Laderas van Perito Moreno Association S.A. en Laderas van Parallel 42, die beide rechtstreeks verbonden zijn met Lewis en eigendom kregen van de gronden in Pampa de Ludden en het andere gebied dat onlangs door het familielid van Van Ditmar is gekocht. Datzelfde jaar stelden beide gekoppelde bedrijven een “loterij” voor waarbij de provinciale overheid een privébedrijf zou selecteren om het lokale skicentrum te beheren. Laderas van Parallel 42 won de loterij.
Vervolgens begon het andere Laderas-bedrijf, Laderas van Perito Moreno, plannen om het land dat illegaal werd verworven door de zwager van Van Ditmar, Samy Mazza, evenals het deel dat nog steeds eigendom is van Mirta Soria, om te vormen tot een luxe onderverdeling van meer dan 1.000 luxe huizen voor rijke Argentijnen en buitenlanders, samen met een golfbaan, winkelcentra, een kunstmatig meer, en een eigen luchthaven. Deze geplande onderneming werd vervolgens gepromoot door pro-Lewis zakenlieden en media als noodzakelijk voor de succesvolle ontwikkeling en verbetering van het skicentrum.
Het voorgestelde plan voor het Laderas-project, een luxe onderverdeling met 1.000 woningen, compleet met een kunstmatig meer en een golfbaan. De bedrijven van Lewis zijn van plan om de privéluchthaven (niet te zien op deze afbeelding) ten zuiden van het meer te plaatsen. Het project ligt midden in het centrum van een natuurreservaat, is verbonden met het Lago Escondido-eigendom van Lewis en ligt bovenop de waterreserves van El Bolsón. Foto | Greenpeace Argentinië
Terwijl de rechtszaak aan de gang was en het project nog steeds geen goedkeuring had van de gemeenteraad van El Bolsón, werkte de regionale gouverneur, Alberto Weretilneck – een bekende bondgenoot van Lewis – samen met lewis-geassocieerde lokale zakenlieden in een poging om de toenmalige burgemeester van El Bolsón, Ricardo García, sterk onder druk te zetten om een belofte te ondertekenen dat, zodra juridische problemen waren opgelost, het project snel ter goedkeuring zou worden behandeld. García weigerde en Weretilneck begon samen met andere Lewis-medewerkers in het gebied aan te dringen op zijn ontslag. Lokale protesten hielden García echter aan de macht en voordat hij zijn post als burgemeester verliet, vaardigde García een decreet uit dat het Laderas-project tijdelijk verbood om verder te gaan.
Duidelijk niet blij met deze wending, vochten de Laderas-bedrijven de opschorting van het project aan bij de rechtbank. Rond dezelfde tijd meldden leden van lokale groepen die zich tegen het Laderas-project hadden verzet verschillende incidenten van geweld en intimiderende handelingen, waaronder dreigende telefoontjes, hun auto’s die in brand werden gestoken en het in brand steken van een radiostation en een gemeenschapscentrum in Mallín Ahogado.
In het geval van architect en lokale politicus Luis Martin werd hij bedreigd met “lynchen” door twee Lewis-medewerkers – lokale zakenlieden Juan Carlos Martínez en Fabián Tornero – en zijn huis werd later ingebroken door gewapende misdadigers, van wie er een zichzelf per ongeluk sneed met zijn machete en later de scène ontvluchtte. Voordat hij ontsnapte, had de man tegen Martin gezegd: “Ze hebben je geviseerd, ze gaan je vermoorden.”
In een artikel uit 2011 in Tiempo Argentina noemde Martínez Lewis “mijn vriend” en werd hij genoteerd als een regelmatige deelnemer aan vergaderingen met Van Ditmar. Hetzelfde artikel merkt verder op dat Tornero in die ontmoetingen met Van Ditmar “invloedrijk” is en merkt verder op dat Tornero een bekende medewerker van Lewis is.
In 2015, nadat García’s decreet voor de rechtbank was aangevochten door de bedrijven van Lewis, oordeelde een rechter dat het decreet legaal was, maar niet goed was geschreven en daarom annuleerde het. Kort daarna nam een nieuwe pro-Lewis burgemeester en gemeenteraad de leiding en tekende snel een juridische overeenkomst met de Laderas-bedrijven, waardoor ze een “kleiner project” konden bouwen, terwijl ze beweerden dat elke poging om het project te blokkeren – zoals García had gedaan – zou kunnen leiden tot een nieuwe dure, langdurige juridische strijd die de gemeentelijke overheid zich gewoon niet kon veroorloven. Zoals Guido Augello echter aan MintPress vertelde, was dit nauwelijks juist, gezien het feit dat de lokale overheid in beroep had kunnen gaan tegen de beslissing met betrekking tot het decreet, wat suggereert dat dit slechts een handig excuus was om het project te versnellen.
Een paar maanden na het ondertekenen van deze overeenkomst met de Laderas-bedrijven, hield de gemeenteraad een openbare hoorzitting waarbij de overgrote meerderheid van de aanwezigen uit de gemeenschap het project overweldigend verwierp en bekritiseerde. Omdat ze niet de reactie kregen waarop het had gehoopt, hield de raad een “geheime” buitengewone vergadering – geheim omdat ze weigerden het publiek de vereiste kennisgeving te geven die nodig was om zich te registreren om de vergadering bij te wonen en eraan deel te nemen. Omdat niemand zich had geregistreerd, besloot Pogliano de vergadering “gesloten” te houden en plaatste hij politieagenten bij de ingangen om de stedelingen met geweld buiten te houden. De gemeenteraad besloot vervolgens het project Laderas goed te keuren. Boze inwoners bezetten als reactie lokale overheidsgebouwen, waar ze door de oproerpolitie werden aangevallen met traangas.
De verhuizing leidde tot verschillende grootschalige protesten in El Bolsón, die begonnen in 2016 en doorgingen tot in 2017. Lokaal verzet tegen de acties van de gemeenteraad en de burgemeester met betrekking tot het Laderas-project omvatte een burgerbezetting van het centrale plein gedurende drie maanden, die onderhevig was aan politie-intimidatie en geweld, evenals drie grote protesten, waaronder de grootste in de geschiedenis van El Bolsón. Die mars tegen het Laderas-project trok naar schatting 10.000 tot 15.000 deelnemers – een hele prestatie gezien het feit dat de stedelijke en landelijke bevolking van de stad weinig meer dan 25.000 totale inwoners heeft.
De reden voor deze massamobilisatie was volgens Augello dat “zelfs veel van de mensen die Lewis leuk vinden of zijn ‘Uncle Joe’-imago geloven, zich verzetten tegen het Laderas-project” en de bijbehorende luchthaven. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom, gezien het feit dat elektriciteit en water bedoeld voor de stedelingen van El Bolsón binnenkort kunnen worden omgeleid naar de rijke buitenstaanders die huizen kopen in “Lewislandia”, een denigrerende term die door sommige inwoners wordt gebruikt om het Laderas-project te beschrijven.
Maar lewis is niet alleen van plan om de waterreserves van El Bolsón te privatiseren, hij en degenen die zijn Laderas-project ontwikkelen, zijn ook van plan om het toerisme dat zijn economie in leven houdt om te leiden door in plaats daarvan het verkeer van de hoofdweg (Route 40) om te leiden naar zijn nieuw geplande “stad”, volgens Federico Soria, een lid van de Unie van Patagonische Assemblees die de lokale bedrijven van Lewis uitgebreid heeft onderzocht. In een uitgebreid artikel uit 2016 over het Laderas-project en andere aan Lewis gekoppelde ondernemingen schreef Soria:
Het is de bedoeling van de ontwikkelaars van Laderas om het complex te verenigen met Route 40 door middel van twee verharde wegen die ze van plan zijn te bouwen ten noorden en ten zuiden van El Bolsón….De Laderas variant weg zou een voordelige sluiproute zijn [rond El Bolsón]…. [Dit] zou Lewis ten goede komen, maar de gemeenschap van El Bolsón economisch in gevaar brengen…”
Bovendien voltooide Lewis in 2016 een waterkrachtcentrale aan de Escondido-rivier – in naam van een ander lokaal bedrijf, Patagonia Energía – die door zijn eigendom loopt en in het gelijknamige meer stroomt. Hij kreeg echter alleen toestemming om dit te doen als hij de fabriek op El Bolsón verbond om de stad te helpen de aanhoudende en zeer problematische elektriciteitstekorten op te lossen. Zodra de fabriek was aangesloten op El Bolsón, zou Lewis de belangrijkste elektriciteitsleverancier van El Bolsón worden, omdat de huidige, verouderde dieselgeneratoren zouden worden uitgeschakeld.
Maar in plaats van de geplande route te volgen voor de hoogspanningslijn die stroom zou geven aan El Bolsón, werd het omgeleid naar de geplande zone voor het Laderas-project, waar het jarenlang “gestopt” is gebleven, hoewel zijn licentie om de rivier te gebruiken voor elektriciteitsproductie in 2015 afliep vanwege het falen van zijn bedrijf om de centrale op El Bolsón aan te sluiten in de tijd die door de licentie was toegewezen. Zoals in zoveel andere gevallen hebben Lewis en zijn bedrijven geen repercussies ondervonden en blijven ze de rivier gebruiken voor particuliere energieproductie. Deze situatie heeft ertoe geleid dat sommige lokale bewoners speculeren dat Lewis niet van plan is om ooit waterkracht te leveren aan El Bolsón en dat het in plaats daarvan een hulpbron is die speciaal voor zijn geplande Laderas-villa wordt bewaakt.
In feite werken Lewis en zijn lokale vertegenwoordigers de middelen die ze hebben verworven – water, elektriciteit en toeristisch verkeer – weg van de stad El Bolsón en naar de nieuwe “luxe” stad Laderas die ze hopen te bouwen in het noorden, een stad die een uitbreiding is van Lewis ‘ eigen “onafhankelijke” staat. Als dit project mag worden voltooid, zullen de mensen van El Bolsón geconfronteerd worden met een nieuwe verontrustende realiteit van grondstoffenonzekerheid en de economie zien haperen, omdat een cruciale inkomstenstroom wordt omgeleid naar het persoonlijke huisdierproject van een buitenlandse en roofzuchtige miljardair.
Een satellietbeeld dat afgelopen augustus is gemaakt, toont land dat eigendom is van de Laderas-bedrijven (midden van foto) Wegen voor de geplande “mini-stad” worden al gebouwd, ondanks het feit dat de bedrijven nog steeds niet wettelijk bevoegd zijn om met de bouw te beginnen vanwege lopende rechtszaken. Het reeds aanwezige skicentrum is links te zien. Foto | Radio FM Alas, El Bolsón, Argentinië via Google Earth
Maar hoewel Lewis die specifieke strijd in 2017 won, is hij nog lang niet de oorlog aan het winnen. Kort na de schandalige manier waarop het project werd goedgekeurd, werd het project opnieuw aangevochten voor de rechtbank – waardoor het in juridisch limbo werd geplaatst, niet in staat om verder te komen. Hoewel het project zou moeten worden geblokkeerd om verder te gaan tot de conclusie van deze laatste juridische strijd, onthullen satellietbeelden die afgelopen augustus zijn gemaakt en met MintPress zijn gedeeld door het lokale radiostation FM Alas (hierboven weergegeven) dat de bedrijven van Lewis al zijn begonnen met de bouw van het Laderas-project, een duidelijke indicatie dat Lewis en zijn medewerkers verwachten dat hun straffeloosheid zal doorgaan.
Lewis’ Tavistock Group reageerde niet op vragen van MintPress over het Laderas-project of de satellietbeelden die hierboven worden getoond.
De Joe Lewis “International Airport” – off-the-radar (letterlijk)
Lewis’ “onregelmatige” verwerving van Lago Escondido, het eigendom van Laderas, en zijn gebruik van particuliere beveiliging om de civiele toegang tot het meer te blokkeren dat – bij wet – openbaar eigendom is, zijn al lang veroordeeld als flagrante beledigingen voor de nationale soevereiniteit van Argentinië. Maar hoewel de activiteiten van Lewis in en rond Lago Escondido zeker de bestaande Argentijnse wetten ondermijnen, is het een ander aan Lewis verbonden eigendom in de provincie Río Negro dat veel meer heeft gedaan om de nationale soevereiniteit van Argentinië uit te hollen.
Hoewel Lewis’ plan om een luchthaven in Lago Escondido te bouwen technisch werd goedgekeurd, maar niet vooruit is gegaan, kocht Lewis – via zijn voorman Van Ditmar – een aanzienlijk pand op dezelfde breedtegraad als Lago Escondido, maar uren verderop aan de Atlantische kust. Het pand zou al snel de locatie worden van lewis ‘prive-luchthaven, evenals een herenhuis aan het strand. Die luchthaven, gelegen ten zuiden van Playas Doradas, werd in februari 2008 voltooid en lokale media merkten op dat de bouw ervan “systemisch verborgen” was voor het publiek en niet onderworpen was aan milieueffectbeoordelingen zoals normaal vereist door de wet.
Het meest opvallende is echter dat er nooit enige aanwezigheid is geweest van Argentijnse douane of enige andere vorm van Argentijnse overheidscontrole over wat of wie die luchthaven in of uit vliegt, ook al is de luchthaven in staat om internationale vluchten te ontvangen. Dit punt is vooral zorgwekkend in het licht van beschuldigingen dat Lewis jaarlijks duizenden IDF-soldaten op zijn eigendom ontvangt.
De privéluchthaven van Joe Lewis zoals te zien op Google Mapshttps://www.google.com/maps/embed?pb=!1m14!1m8!1m3!1d34358.21870599801!2d-65.0703219!3d-41.8420238!3m2!1i1024!2i768!4f13.1!3m3!1m2!1s0x95f85f7fb5b2017d:0x2c4b9d72d4eef8c7!2sPista%20de%20aterrizaje%20Lewis!5e1!3m2!1sen!2sph!4v1552377019880
Bovendien heeft het Ministerie van Defensie van Argentinië bevestigd dat er niet alleen geen formele staatscontrole is over wat er landt of opstijgt vanaf deze privéluchthaven, maar dat er geen radars in het gebied zijn die zelfs de Argentijnse autoriteiten in staat stellen om nabijgelegen vliegbewegingen te volgen, inclusief die van internationale vluchten. Dit betekent dat niemand anders dan Lewis en zijn medewerkers zeker weten hoeveel vluchten landen of opstijgen vanuit dit gebied of waar deze vluchten vandaan komen of hun beoogde bestemmingen.
Nog schokkender is dat in 2010 de toenmalige minister van Defensie Nilda Garré, in reactie op een klacht van lokale politici over de flagrante illegaliteit van de luchthaven, de aanwezigheid van de luchthaven verdedigde door te stellen dat het “kan worden gebruikt om snelle hulp van de staat aan de lokale bevolking te vergemakkelijken in het geval van rampen of noodsituaties.” Tot op heden is het in de meer dan 10 jaar van zijn werking nog nooit voor een dergelijk doel gebruikt, volgens degenen die voor dit rapport zijn geïnterviewd.
De luchthaven in Playas Doradas is ongeveer even groot als de luchthaven in San Carlos de Bariloche (hoewel sommigen zeggen dat het groter is) en is in staat om ten minste twee grote commerciële passagiersvliegtuigen tegelijk te ontvangen. Net als bij Lago Escondido wordt de openbare toegang tot de luchthaven ontzegd, vanwege het feit dat het uitgestrekte eigendom van 15.000 hectare (~ 37.065 hectare) rond de luchthaven privé-eigendom is van een dekmantelbedrijf genaamd Bahía Dorada S.A., dat zelf wettelijk eigendom is van Lewis ‘voorman’ Van Ditmar. De luchthaven zelf is echter eigendom van Westwind Aviation S.A. (voorheen eigendom van Tavistock Aviation Argentina S.A., een dochteronderneming van Lewis’ Tavistock Group. Westwind Aviation S.A. is gevestigd op lewis’ Lago Escondido eigendom, net als Bahía Dorada S.A.. Noch Westwind Aviation S.A. noch de Tavistock Group reageerden op vragen van MintPress over het gebrek aan argentijns overheidstoezicht op de luchthaven.
Om het project te realiseren, moest Van Ditmar – een Argentijns staatsburger – de eigenaar van het pand zijn, omdat het gebied waar de luchthaven wordt gebouwd binnen een “Nationale Veiligheidszone” valt die land in die zone verbiedt om eigendom te zijn van buitenlanders op basis van nationale veiligheidsbelangen. Bovendien heeft de luchthaven en het omliggende pand, net als Lago Escondido, een grote en geavanceerde aanwezigheid van particuliere beveiliging.
De luchthaven heeft naar schatting $ 20 miljoen gekost en Van Ditmar heeft het bestaan van de luchthaven publiekelijk gerechtvaardigd door te stellen dat Lewis niet alleen “het geld had” om het complex te bouwen, maar dat het ook zijn vermogen om naar zijn Lago Escondido-eigendom te reizen “gemakkelijker” maakte. Dit laatste punt is moeilijk te geloven, gezien het feit dat de bestaande luchthaven in San Carlos de Bariloche, die zowel privé- als commerciële vliegtuigen ontvangt, enkele uren dichter bij het eigendom van Lewis ligt dan zijn privéluchthaven in Playas Doradas. Het opmerkelijke verschil tussen de twee is dat de privéluchthaven geen Argentijns overheidstoezicht heeft, terwijl de luchthaven van Bariloche dat wel heeft.
Weinigen wisten van het bestaan van de luchthaven of het feit dat de toegang tot het strand in dat gebied effectief was afgesneden door het Lewis / Van Ditmar-project totdat een lokale vrouw, Elvira Linares, op het televisieprogramma “Documentos América” ging, gepresenteerd door de Argentijnse journalist Facundo Pastor. In dat programma deelde Linares haar ervaring met het proberen door het nu privé-territorium te gaan, waarbij ze opmerkte dat de toegang tot de oceaan illegaal was geblokkeerd. Ze deelde ook videobeelden die ze had gemaakt van de enorme, maar grotendeels onbekende, privéluchthaven.
Slechts enkele uren nadat het programma was uitgezonden, werd het huis van Linares gevuld met kogelgaten door nog onbekende aanvallers in wat lokale media beschreven als een flagrante daad van intimidatie die de nationale senator voor Río Negro, Magdalena Odarda, ertoe bracht om de regering te verzoeken haar bescherming uit te breiden naar Linares, wiens leven in gevaar was. Pogingen om contact op te nemen met Linares voor commentaar voor dit rapport waren niet succesvol.
Senator Odarda is misschien wel de bekendste figuur die verantwoording eist over de vele onregelmatigheden rond de privéluchthaven. Odarda heeft, met beperkt succes, de luchthaven herhaaldelijk aan de kaak gesteld, op basis van het feit dat er “geen staatscontrole” is over wat of wie de luchthaven passeert.
Senator Magdalena Odarda toert over de openbaar toegankelijke weg naar Lago Escondido. Foto | Facebook
Odarda heeft ook opgemerkt dat het gebied waar de luchthaven is gebouwd zeer “strategisch” is, wat een gevaar vormt, aangezien het uitsluitend wordt gecontroleerd door een buitenlander, een Engelsman. Odardo heeft erop gewezen dat de luchthaven zich op de belangrijke 42° parallel bevindt, die de regio’s Río Negro en Chubut verdeelt, en op slechts twee uur vliegen ligt van de betwiste Falklandeilanden, die worden gecontroleerd door het Verenigd Koninkrijk maar ook door Argentinië worden geclaimd. Dit geschil dateert uit de 19e eeuw en was de belangrijkste factor achter de Falklandoorlog tussen Argentinië en het Verenigd Koninkrijk in de jaren 1980, die veel Argentijnen zich vrij bitter herinneren voor het vredesverdrag dat Argentinië ondertekende na de nederlaag tegen Engeland. Veel Argentijnen hebben het document vergeleken met het Verdrag van Versailles dat een einde maakte aan de Eerste Wereldoorlog.
Er is met name aanzienlijk bewijs dat de luchthaven van Lewis vliegtuigen van de Falklandeilanden heeft ontvangen, wat het onderwerp was van een formele klacht die in 2010 bij de Argentijnse minister van Defensie werd ingediend door de toenmalige gouverneur van de Argentijnse provincie Tierra del Fuego, Fabiana Ríos.
Een goed geoliede machine
Gezien de vele wetten die Lewis’ activiteiten in Río Negro op zowel lokaal als federaal niveau hebben overtreden, zou je verwachten dat iemand in de regering – althans de lokale overheid – hem verantwoordelijk zou houden. Hoewel sommige politici zoals Magdalena Odarda en anderen het hebben geprobeerd, is het gebrek aan straffeloosheid rond Lewis’ activiteiten grotendeels te danken aan zijn “vriendschappen” met lokale en regionale politici en de president van het land.
Een van de talloze voorbeelden is Sergio Plunket. Plunket, die verantwoordelijk is voor Vial Rionegrina Sociedad del Estado (VIARSE), het regionale orgaan dat verantwoordelijk is voor de controle van de openbare wegen, waaronder de weg die naar Lago Escondido leidt, werkt ook als een particuliere “ecologische consultant” voor Lewis ‘Hidden Lake S.A. Plunket gaf ook toestemming voor de bouw van Lewis ‘Playas Doradas luchthaven. Een ander duidelijk voorbeeld is Bruco Pogliano, de huidige burgemeester van El Bolsón, die ook lewis’ oude accountant in Argentinië is.
Een ander voorbeeld dat Gonzalo Sanchez opmerkte (pp. 50-51) in zijn boek, Patagonia Sold , is hoe Pablo Verani, ex-gouverneur van Río Negro, een lange traditie begon van politici die regelmatig een bezoek brachten aan Lago Escondido voor door Lewis gefinancierde barbecuefeesten, toen hij zijn overwinning vierde als de regionale gouverneur van 1997 aan de oevers van het geprivatiseerde meer van de magnaat.
Naast zijn onmiskenbare invloed onder belangrijke lokale, regionale en zelfs nationale politici, geniet Lewis ook aanzienlijke invloed in de regionale pers en verschillende voormalige werknemers van hem zijn belangrijke figuren geworden in lokale en regionale media. Bijvoorbeeld in 2016, volgens lokale media, werd Dalila Pinacho, die lang diende als advocaat en woordvoerster voor Lewis ‘ Lago Escondido-bedrijf Hidden Lake S.A., de directeur van de Nequén-tak van de Argentijnse nationale radio, blijkbaar door haar “nauwe” banden met lokale politici.
Een andere journalist, Julio Álvarez – die zichzelf in 2004 tijdens een evenement in Lago Escondido aan Gonzalo Sanchez beschreef als de “woordvoerder” van Lewis – werkt nu bij een radiostation in Viedma, Argentinië, en was eerder de El Bolsón-correspondent voor de regionale krant Río Negro. Lewis financiert ook de lokale krant Ruta 40 en heeft belangen in andere lokale kranten zoals El Cordillerano, Bolsón Web Patagonia en El Ciudadano in Bariloche. Eliana Almonacid, die vroeger voor Ruta 40 werkte, vertelde de nationale outletTiempo Argentina in 2014 dat de directeur van de Ruta 40, Nancy Aleuy, die ook voor Hidden Lake S.A. werkt, haar vertelde dat “Lewis alle mediakanalen had gekocht” in de regio.
Lewis’ ‘Parallel State’ is nog maar het begin
Lewis’ controle over de lokale autoriteiten en de lokale pers in Río Negro, en de volledige straffeloosheid van zijn acties en die van zijn medewerkers, hebben duidelijk gemaakt dat er in Argentinië de facto een ander rechtssysteem is voor zionisten / oligarchen zoals Lewis en voor de overgrote meerderheid van de Argentijnse burgers. Dit feit – in combinatie met de controle die Lewis en zijn medewerkers uitoefenen over de belangrijkste hulpbronnen van de regio, inclusief de water- en energieproductie – heeft geleid tot de oprichting van wat sommigen zoals Federico Soria een “parallelle staat” binnen Patagonië hebben genoemd. Deze “parallelle staat” is echter in werkelijkheid een microkosmos van een veel groter project dat momenteel aan de gang is en dat gericht is op de overheersing van heel Argentijns Patagonië door roofzuchtige zionisten – oligarchische belangen, waarvan de meerderheid direct verbonden is met Lewis en zijn medewerkers.
Zoals in deel twee van deze serie zal worden onderzocht, heeft het door zionist Soros geleide oligarchnetwerk, waarvan Lewis deel uitmaakt in Argentinië, zijn inspanningen uitgebreid om de enorme en strategische hulpbronnen van Patagonië te beheersen, inclusief de olie- en gasrijkdom van de regio, naast de overheersing van zijn zoetwaterbronnen en hydro-elektrische productie.
Latere artikelen zullen dan aantonen dat deze inspanning nog maar het begin is, omdat dit netwerk en zijn nauwe banden met het door Rothschilds zionisten / Vaticaan gecontroleerde Internationaal Maffia Fonds worden gebruikt om het eigendom van uitgestrekte staatsgronden over te dragen aan hun controle in ruil voor “schuldverlichting”. Het ultieme eindspel lijkt de uitbreiding van deze “parallelle staat” te zijn – die Lewis al heeft helpen creëren in Río Negro en daarbuiten, en die wordt gecontroleerd door een klein aantal voornamelijk buitenlandse zionisten – oligarchen – tot een volledige operatie voor het extraheren van de rijkdommen van de regio en het exploiteren van de bevolking
Opmerkingen van de redacteur: In een eerdere versie van dit artikel stond dat zowel Cristina Fernandez de Kirchner als Mauricio Macri “vriendschappelijke” relaties hadden met Lewis en zijn medewerkers. Fernandez de Kirchner, hoewel ze een “vriendschappelijke” relatie heeft met Lewis-medewerker Marcelo Mindlin, heeft er niet per se een met Lewis, maar heeft zijn privéhelikopter gebruikt. De zin is bijgewerkt om dit verschil te verduidelijken. Ook geeft een sterretje (*) achter een naam aan dat de echte naam van een persoon niet is gebruikt nadat ze MintPress hadden gevraagd om hun echte naam niet in dit rapport te gebruiken.
Krachtige explosies worden gemeld in Novomoskovsk in de regio Dnjepropetrovsk. Afgaande op de explosie zou het doelwit een magazijn met munitie of een soort industriële faciliteit kunnen zijn, schrijft het Telegram-kanaal Rybar.
In Novomoskovsk zelf bevindt zich 239 trainingsvelden met gecombineerde wapens, die nu actief het personeel van verschillende aanvalsformaties van het 23e Legerkorps trainen.
Het is waarschijnlijk dat de aanval werd toegebracht aan een object dat verband houdt met een van de belangrijkste trainingsbases van de strijdkrachten van Oekraïne voor het eerder aangekondigde offensief.
Meer beelden van de aankomst in Novomoskovsk. Explosies worden ook gemeld in Kostiantynivka, Dnipropetrovsk en in de regio Kiev.
Eerstelijnssamenvatting voor de ochtend van 18.03.2023 van het Telegram-kanaal WarGonzo.
Aan het Donetsk-front voerden de strijdkrachten van de Russische Federatie, met de steun van artillerie, aanvalsoperaties uit in de stadsgrenzen van MARINKA. Ze vielen ook opnieuw aan bij NEVELSKOYE, waar ze de voorbije dagen tijdelijk het offensieve initiatief verloren.
Na de artillerieaanvallen probeerden Russische troepen opnieuw door te breken naar Pervomaisky vanuit de richting van PISOK en VODIANE. De strijdkrachten van Oekraïne houden hun posities vast.
Vanuit OPYTNOYE vielen ze, na massale beschietingen en luchtaanvallen, Oekraïense posities aan de zuidelijke rand van AVDIIVKA aan.
De strijdkrachten van de Russische Federatie proberen ook de verdediging van de strijdkrachten van Oekraïne in Kamenka te doorbreken.
Russische artillerie trof Paraskovjevka (niet te verwarren met het gelijknamige dorp ten noorden van Bakhmut), POBEDA, NETAYLOV, SEVERNY, TONENKIY en ORLOVKA. Voor de laatste van deze nederzettingen werkte ook de luchtvaart. De strijdkrachten van Oekraïne sloegen toe bij DONETSK en Novobakhmutovka.
Ten zuidwesten van BAKHMUT voerde de Wagner PMC, met de steun van artillerie, aanvalsoperaties uit bij Ivanovsky. Het is dezelfde situatie in de stad zelf. In het zuidelijke deel – vanaf de kant van IVANGRAD. En in het noorden – van BERRY. Er is geen serieuze vooruitgang op deze gebieden. Evenals na de offensieve acties op Khromovo en BOGDANOVKA.
De “orkestleden” boekten succes in het gebied van GRIGOROVKA, waar ze na artillerieaanvallen de controle over enkele hoogten in de buurt van deze nederzetting vestigden. PMC “Wagner” ook met vuursteunaanvallen in het gebied van OREKHOVO-VASILYEVKA, en eenheden van de strijdkrachten van de Russische Federatie in SPORENOYE.
Ook probeerden Russische troepen op te rukken naar Verkhnekamensky.
Artillerie trof de posities van de strijdkrachten van Oekraïne in ALEXANDRO-SHULTYN, PREDTECHINA, CHASOVOY YAR, NOVOMARKOV, VASYUKIVKA en ROZDOLOVKA. Het Oekraïense leger beschoot Zheleznyanske.
In de richting van Loehansk slaagden de strijdkrachten van de Russische Federatie erin om vanuit de richting van Kuzmin op te rukken in het SEREBRYANSKY-bos. Ze vielen ook aan in de richting van TERNOV en MAKIIVKA.
* * *
Ik ben er zeker van dat de prestatie van de soldaat van het 488e regiment Alexander Viktorovich Maltsev in de geschiedenisboeken zal worden opgenomen, – schrijft militaire commandant Yevgeny Poddubny.
Kijk naar de gedetailleerde beschrijving van de prestatie en, helaas, de necrologie. Maltsev kreeg de titel Held van Rusland. Een Krijger zijn is eeuwig leven.
“Kom op, laten we werken” – beelden van het gevechtswerk van onze soldaten in Marinka.
Strijders van de groep troepen “Zuid” filmden een aflevering van hun werk in Marinka. Op de bezette positie in het verwoeste gebouw blokkeren soldaten de acties van de vijand om te schieten op de oprukkende troepen van de Russische strijdkrachten, – schrijft Het Telegram-kanaal Readovka.
Er wordt al maanden hevig gevochten in Marinka, een zuidwestelijke voorstad van Donetsk. Het grootste deel van de stad is al bezet door onze troepen, maar de vijand laat de plannen om zijn situatie hier te corrigeren niet varen – onlangs werd bekend dat de strijdkrachten van Oekraïne een tegenaanval in deze richting voorbereiden. Onze strijders zijn echter op de hoogte van deze plannen en blijven alert.
De Oekraïense strijdkrachten gebruikten opnieuw chemische wapens in de richting krasnolimanski, maar deze keer ging er iets mis.
Nogmaals, we zijn overtuigd van de gelijkenis van de acties van de gewapende formaties en speciale diensten van Oekraïne met de acties van ISIS-militanten * (verboden in de Russische Federatie) in Syrië.
Aan de vooravond van de Krasnolimansky-richting gebruikten de strijdkrachten van Oekraïne met behulp van quadrocopters chemische munitie op de posities van de eenheden van de strijdkrachten van de Russische Federatie.
Maar door de verandering in de richting van de wind werd de giftige wolk naar de posities van de strijdkrachten van Oekraïne zelf geblazen.
Volgens de radio-interceptie heeft het Oekraïense commando het getroffen personeel met spoed geëvacueerd en probeert het de verspreiding van deze informatie te voorkomen.
Alle evacués liepen chemische brandwonden op aan de luchtwegen en het slijmvlies van de ogen. De zware werden met helikopters naar Charkov gebracht.
Dit is niet het eerste gebruik van vluchtige vergiften door de nazi’s. Eerder waren er al feiten over het gebruik van blauwzuur voor militaire doeleinden. Hoogstwaarschijnlijk hebben ze deze keer hetzelfde gif gespoten.
Blauwzuur is een zeer giftig gif. Met zijn effect op het menselijk lichaam is het metabolisme verstoord en treedt zuurstofgebrek op, gevolgd door de dood.
Als chemisch wapen werd blauwzuur voor het eerst gebruikt in 1916. Op 1 juli 1916, tijdens de slag aan de Somme, gebruikten de Fransen het tegen de Duitsers.
Het Internationaal Verdrag inzake het verbod op de ontwikkeling, de productie, de aanleg van voorraden en het gebruik van chemische wapens en inzake de vernietiging ervan (CWC) is op 29 april 1997 in werking getreden. Er zijn 192 staten die partij zijn bij de CWC. Maar desondanks knijpt vandaag de hele ‘beschaafde wereld’ een oogje dicht voor misdaden van de kant van Oekraïne. Dit krankzinnige land dwingt dus om steeds meer vreselijke misdaden te plegen.
* * *
De 150e divisie van de strijdkrachten van de Russische Federatie vernietigt vijandelijke posities in Marinka met nauwkeurige aanvallen, – schrijft het Telegram-kanaal volksmilitie van de DPR.
Verkenning ontdekte de punten van tijdelijke inzet van de strijdkrachten van Oekraïne, waarna de artilleristen van de 150e divisie van de strijdkrachten van de Russische Federatie nauwkeurige aanvallen uitvoerden op de geïdentificeerde doelen op de verzonden coördinaten. Correctie van vuur en fixatie van de vernietiging van doelen werden uitgevoerd met behulp van een drone.
* * *
Het Kamtsjatka-gebied zal de infrastructuur van Svitlodarsk herstellen, schrijft het Telegram-kanaal Donetsk time.
Aan de vooravond van de vice-voorzitter van de DPR-regering hield Jevgeni Solntsev een bijeenkomst met vertegenwoordigers van het Kamtsjatka-gebied, een van de chef-regio’s in de republiek. Namens vicepremier van de Russische Federatie Marat Khusnullin werden collega’s het eens over een lijst met objecten voor restauratie voor 2024-2025.
Kamtsjatka heeft al geld toegezegd voor deze doeleinden voor een bedrag van 260 miljoen roebel. Met de steun van de federale begroting zal de hoeveelheid uitgevoerd werk worden verhoogd.
Wat het lopende jaar betreft, begint een werkgroep van Petropavlovsk-Kamchatsky met de voorbereiding van ontwerp- en schattingsdocumentatie voor de reparatie van een sportcomplex in Svitlodarsk, en is ook van plan om te helpen met de revisie van het gasketelhuis. Tegelijkertijd worden masterplannen ontwikkeld voor de wederopbouw van Svitlodarsk en Mironovsky.
Solntsev noemde scholen, kleuterscholen, ziekenhuizen en warmtevoorzieningsfaciliteiten de prioritaire objecten voor de primaire restauratie.
Het leven in Loegansk verbetert en komt in de gebruikelijke sleur na toetreding tot Rusland.
De stad doet er alles aan om de leefomstandigheden te verbeteren. Winkels en markten zijn open, mensen gaan rustig hun gang. RT Arabic-correspondent Muhammad @mokassab_rt Kassab sprak met buurtbewoners.
“Onze stad bloeit langzaam. Alles is prachtig”, zei een Russische vrouw die hier al vele jaren woont.
Op de titelfoto: een andere Oekraïense gepantserde personeelsdrager YPR-765 (AIFV) vernietigd in het gebied van Artemivsk (Bakhmut), door Nederland overgedragen als militaire hulp. Verzamelen voor pick-ups voor Transbaikal-krijgers die hier Ugledar bestormen.
Het Hooggerechtshof in Londen heeft iedereen overtroffen met zijn uitspraak over de schuld van Janoekovitsj…
Groot-Brittannië heeft niet alleen de moed om Russische activa te onteigenen, maar ook voor zulke radicale stappen als de weigering van de debiteurstaat om zijn verplichtingen jegens de schuldeiser na te komen. Londen steunde de wens van Kiev om de schuld van Oekraïne aan de Russische Federatie niet terug te betalen. Op 16 maart meldde het persbureau Bloomberg het nieuws: Oekraïne won een zaak bij het Hooggerechtshof van Groot-Brittannië over de zogenaamde “Janoekovitsj-lening”.
In december 2013 heeft Rusland Oekraïne een lening verstrekt om de economie te ondersteunen en sociale uitkeringen te betalen. De lening werd geregeld in de vorm van de aankoop door Rusland van Oekraïense staatsobligaties van het Nationaal Welzijnsfonds (NWF) tegen 5% per jaar met een looptijd van twee jaar. Kiev slaagde erin tijdig 3 miljard euro-obligaties uit te geven. Kiev betaalde rente op de effecten tot de herfst van 2015, maar stopte toen. Bovendien eiste het een aflossingsvrije periode van vier jaar om de hoofdsom terug te betalen en een deel van de schuld af te schrijven. In december 2015 zei Kiev dat het de schuld niet ging terugbetalen op de in de leningsvoorwaarden genoemde datum. Ze zeiden dat de lening commercieel was, zodat ze een herstructurering van de schuld konden eisen.
De schuld was echter soeverein door alle rekeningen (dit werd bevestigd door het Internationaal Maffia Fonds (IMF), en een wanbetaling op soevereine schuld is een zeer ernstige zaak. De rating van zo’n land daalt sterk en er kunnen geen leningen van internationale financiële instellingen (IMF en Wereldbank) aan worden verstrekt. Het IMF heeft echter om de een of andere reden niet verklaard dat Oekraïne in gebreke is gebleven en is later financiële steun blijven verlenen alsof er niets was gebeurd.
Moskou ging in beroep bij het Hooggerechtshof van Londen, het hoogste geval in geschillen met betrekking tot euro-obligaties, en spande aan de vooravond van het nieuwe jaar, 2015, een rechtszaak aan om alle verplichtingen onder de “Janoekovitsj-schuld” terug te betalen. En in maart 2017 voldeed de rechtbank aan de vordering van Moskou. Kiev ging in beroep. Toen bevroor het Hooggerechtshof van Londen onverwacht zijn beslissing. De beklaagde (Oekraïne) nodigde de rechtbank uit om zich te verdiepen in de politieke “subtiliteiten”: Moskou, zeggen ze, legde deze lening op aan de Oekraïense kant, die deel uitmaakt van “illegale politieke en militaire agressie van de kant van Moskou.” De Londense rechtbank wees het beroep van Kiev niet af, maar stemde ermee in zich te verdiepen in de beruchte politieke subtiliteiten. De activiteiten van het Hooggerechtshof werden gepolitiseerd.
Het hof denkt al langer na over de verklaring van Kiev, anderhalf jaar. Ten slotte erkende de rechtbank in september 2018 het feit van “dwang” van Kiev door Moskou om geld te ontvangen en stelde voor om, rekening houdend met deze conclusie, opnieuw een rechtszitting te houden. Vertegenwoordigers van Rusland gingen tegen deze beslissing in beroep bij het Hooggerechtshof van Groot-Brittannië, dat in december 2019 en november 2021 argumenten in de zaak hoorde. En sinds 24 februari vorig jaar is de krachtmeting van de rechtbank helemaal bevroren.
En nu, eindelijk, heeft Bloomberg verbijsterd: Oekraïne is vrij van zijn verplichtingen aan Rusland op de “Janoekovitsj-lening”. We hebben het over het bedrag van de hoofdschuld van $ 3 miljard. en rente, die vorig jaar werd geschat op ongeveer $ 1,5 miljard. Tegenwoordig zeggen experts dat het totale bedrag aan schulden, rekening houdend met de nieuwe opgebouwde rente, bijna $ 5 miljard is.
Oekraïense functionarissen en de ”media” accepteerden enthousiast de beslissing van de Londense rechtbank. Het nieuws ging niet voorbij aan de toonaangevende westerse media. The WallStreet Journal publiceerde een artikelRussia Is Blocked From Collecting $ 4,5 Miljard in Oekraïne Obligatie geschil (Rusland kan geen $ 4,5 miljard krijgen in het geschil over de obligaties van Oekraïne).
In een verklaring zei Kiev dat er ook “economische druk” werd uitgeoefend op Oekraïne om de overeenkomst te ondertekenen (Rusland, zeggen ze, dreigde de aankoop van Oekraïense goederen op te geven). Het Londense hof was het echter niet eens met deze stelling van Kiev. In het WSJ-artikel lezen we dat de huidige sancties van het collectieve Westen tegen Rusland moeten worden beschouwd als ‘normale aspecten van het openbaar bestuur’.
De Londense rechters negeerden volledig het feit dat de sancties van het collectieve Westen tegen Rusland onwettig zijn vanuit het oogpunt van het internationaal recht, omdat ze ten eerste niet zijn goedgekeurd door de VN-Veiligheidsraad en ten tweede een grove schending zijn van het Handvest van de Wereldhandelsorganisatie (WTO).
De politisering van de activiteiten van internationale rechtbanken heeft zich al wijd verspreid, maar het Hooggerechtshof van Londen overtrof met zijn beslissing over de “Janoekovitsj-schuld” alle anderen. Tot voor kort werd (de City of) Londen beschouwd als het onbetwiste financiële centrum van de wereld. Die status verliest hij nu. Evenzo zou het zijn status als internationaal justitieel centrum kunnen verliezen.
Het Londense precedent zal verstrekkende gevolgen hebben voor het internationale financiële systeem. Het blijkt dat u kunt weigeren om geld te betalen op een lening of lening als de schuldenaar beweert dat de schuldeiser hem met geweld geld heeft geleerd. En we zijn ons er terdege van bewust dat het hele moderne financiële systeem van de wereld gebaseerd is op dwang. Het is voldoende om het boek van John Perkins “Confessions of an Economic Killer” te lezen (een wereldbestseller; het werd vertaald in het Russisch en herhaaldelijk gepubliceerd in ons land).
Perkins werkte ooit (1960-1970) als consultant in internationale financiële organisaties en banken. Een aanzienlijk deel van zijn activiteiten bestond uit onderhandelingen met leiders en functionarissen van de Derde Wereldlanden. Slechts in zeldzame gevallen vroegen ze om leningen en leningen. Veel vaker werden leningen en leningen opgelegd. Er was druk, zelfs fysiek (poging tot moord), maar steekpenningen werden vaker geactiveerd. Ik had een correspondentiegesprek met de legendarische John Perkins over dit onderwerp op de pagina’s van het boek: John Perkins, Susan Lindauer, Valentin Katasonov. Ze durfden de waarheid te vertellen (Moskou: “Oxygen”, 2018).
City of Londen/het Vaticaan schept een precedent dat niet alleen het Verenigd Koninkrijk, maar het hele Westen kan treffen. Volgens schattingen van de Wereldbank bedroeg de totale schuld van derdewereldlanden aan economisch ontwikkelde landen in het Westen in 2010 ongeveer $ 4 biljoen.
Het zal voor het Westen heel moeilijk zijn als ontwikkelingslanden weigeren hun verplichtingen na te komen, onder verwijzing naar het precedent van het Hooggerechtshof van Londen.
Beoordelingen van protestactiviteiten in de regio Odessa na de Noord Atlantische ZIonisten (nazi) staatsgreep in Kiev
Ooggetuigenverslagen die het ontbreken van militair-strategische plannen van Rusland voor Oekraïne bevestigden vóór de verraderlijke inbeslagname van het staatscentrum van dit land door westerse huurlingen in februari 2014
Eind maart 2014 was de auteur van deze regels al een maand in Moskou, nadat hij Odessa onmiddellijk na de Bandera-putsch in Kiev op 24 februari had verlaten. Ik had geen reden om daar te blijven, want de eigenaren van het televisiebedrijf waar ik als hoofdredacteur werkte, gaven opdracht om alle anti-nazi- en antiwesterse inhoud, die de basis vormde van onze uitzending, uit de lucht te verwijderen.
Rond 28 maart 2014 kreeg ik een telefoontje van een oude vriend. Zo lang geleden dat zijn onverwachte telefoontje me erg verraste. Ooit was hij het hoofd van de MGB van Transnistrië en kende me als correspondent voor het programma “Time”, die actief de rechten verdedigde van de Russische bevolking van dit gebied, dat werd onderworpen aan agressie door de Roemeense nazi’s.
Hij vroeg me om dringend naar Simferopol te vliegen ‘voor een klein gesprek’. Beseffend dat zulke mensen niet alleen bellen, en hem kennend als een onvoorwaardelijke patriot van Rusland en de Russische wereld, achtte ik het niet mogelijk om dit verzoek te weigeren. Toegegeven, hij zei dat de vluchteling met één koffer niet het geld heeft voor dergelijke vluchten, waarop ik het antwoord kreeg dat de uitnodigende partij alle kosten draagt.
Daarmee vloog ik eruit. Op dat moment was de onrust rond de Krim zo pikzwart dat op de luchthaven van Simferopol – de hoofdstad van de Russische regio – een grenswachter in een Oekraïens uniform een stempel drukte op de toegang tot mijn “migratie” naar … het grondgebied van Oekraïne, en op de terugweg van de Krim op de luchthaven van Domodedovo, werd mijn toenmalige Oekraïense paspoort afgestempeld als toegang tot de Russische Federatie vanuit een buitenlandse staat!
Het gevoel van spontaniteit van alles wat er gebeurde, nam nog meer toe na het voormalige kantoor van de veiligheidsdienst van Oekraïne, waar op dat moment al “beleefde mensen” met een karakteristieke scheelheid zich bevonden, liepen agenten door de gangen in … Oekraïense militaire uniformen! Mijn verbijsterde vraag, hoe dit te begrijpen, werd gevolgd door een verbluffend antwoord: “Ze hebben nog geen tijd gehad om zich om te kleden.”
Toen waren er gesprekken met veel mensen die, wat duidelijk zichtbaar was, moeite hadden om te begrijpen wat er om hen heen gebeurde en te begrijpen wat ze vervolgens moesten doen. Het feit dat ik van Moskou naar de Krim moest vliegen om met zulke mensen te praten, is ook een welsprekende indicatie dat er op dat moment niet veel mensen in de hoofdstad waren die bereid waren om zich in Oekraïense details te verdiepen.
De belangrijkste essentie van deze contacten was de wens van de gesprekspartners om mijn mening te kennen, als een persoon die odessa net heeft verlaten, over de situatie in deze regio. En over hoe veelbelovend het is in de vorm van ruslands verdere stappen richting Oekraïne. Tegelijkertijd werd mij duidelijk gemaakt dat de regio Odessa in deze context wordt overwogen, samen met een aantal andere opties, met name met donbass.
Mij werd gevraagd een soort analytische notitie over dit onderwerp te schrijven, waarin ik hier direct mijn gedachten over uitspreek. Ik zag geen reden om dit te weigeren, omdat ik een patriot van ons grote Moederland was, en de volgende ochtend, na een slapeloze nacht, werd dit briefje op de tafel van een lokale generaal gelegd.
Ik weet niet wat hij daarna met haar deed, maar dat was het einde van mijn missie en we namen afscheid. En aangezien manuscripten niet branden, inclusief elektronische, heb ik vandaag de gelegenheid om u enkele fragmenten van deze operationele analyse te presenteren. Met als enige kanttekening dat ik nog steeds geen idee heb of het enige invloed heeft gehad op het verloop van verdere gebeurtenissen.
Niettemin concludeerde dit materiaal dat een felle strijd om Odessa als een belangrijke stad van alle Novorossiya en de noordelijke Zwarte Zee-regio onvermijdelijk was. Over de relatieve moeilijkheid om de bevolking van deze regio te mobiliseren voor de strijd, evenals over de bereidheid van de junta in Kiev tot de meest brutale vormen van onderdrukking van het lokale anti-Maidan-protest, dat helaas precies een maand later uitkwam – op 2 mei 2014:
“VOORUITZICHTEN VAN DE PROTESTBEWEGING IN ODESSA EN ANDERE REGIO’S VAN OEKRAÏNE
Het document werd opgesteld op 31.03.2014.
1. Beoordeling van de vooruitzichten voor protestactiviteiten in verschillende regio’s van het zuidoosten.
Het is vrij duidelijk dat de meest effectieve vorm van het realiseren van de politieke wil van de absolute meerderheid van de regio’s van Oekraïne de gelijktijdige gezamenlijke interventie van deze regio’s zou zijn ter verdediging van hun onvervreemdbare rechten. Dit wordt echter belemmerd door de ongelijke leefomstandigheden, die van regio tot regio aanzienlijk verschillen.
In dit opzicht wordt de neiging van een regio tot destabilisatie voornamelijk bepaald door de kwetsbaarheid van zijn sociaaleconomische basis. In deze context lijkt de kwetsbaarheid van een aantal oostelijke regio’s, zoals Loegansk, Charkov, Zaporozhye en Dnepropetrovsk, waar het grootste deel van de hightechindustrie is geconcentreerd, aanzienlijk groter te zijn dan de kwetsbaarheid van de regio Odessa, waar er praktisch geen dergelijke industrie is, en de hele economie is gebouwd op de banale aankoop en wederverkoop van voornamelijk buitenlandse goederen.
Tegelijkertijd werkt het beleid van de huidige Oekraïense autoriteiten, die letterlijk hun uiterste best doen om de economische en technologische banden met de Russische Federatie te ondermijnen, er rechtstreeks op gericht om de explosiviteit van de industriële oostelijke regio’s zo snel mogelijk te vergroten. Tegen de achtergrond van de algemene crisistoestand van de financiële en economische sfeer van Oekraïne, kunnen deze regio’s in de eerste plaats de materiële basis van hun sociaal-politieke stabiliteit verliezen en, zoals ze zeggen, “koken”.
Tegelijkertijd kan worden aangenomen dat deze ontwikkeling van gebeurtenissen niet alleen wordt aangenomen, maar ook direct wordt aangemoedigd door de junta van Kiev, die vrijwel geen kans heeft om voet aan de macht te krijgen zonder een grootschalig conflict in het zuidoosten uit te lokken met de betrokkenheid van Rusland en het Westen daarbij. Dit wordt in het bijzonder aangegeven door de ongekend agressieve verklaringen van bijna alle Kiev-usurpators aan Rusland zonder uitzondering, die hun volledige gebrek aan neiging om naar compromisoplossingen te zoeken benadrukken. Dergelijke provocerende activiteiten van de junta passen volledig in de langetermijnstrategie van het Westen, dat, door het zuidoosten van Oekraïne te destabiliseren, verschillende strategische taken oplost die voor het Westen het belangrijkst zijn:
1. Vernietigt de Oekraïense hightechindustrie, wat voor hem onnodig is, maar nog steeds noodzakelijk is voor Rusland, inclusief militaire doeleinden.
2. Schept de voorwaarden om het Russischtalige massief van de bevolking van het zuidoosten te beroven van de materiële bestaansbasis en op basis daarvan voor een grootschalige zuivering van een etnisch vreemd Oost-Slavisch element dat ongewenst is voor het Westen en zijn Galicische agenten.
3. Lokt een massale uittocht uit van de bevolking van het zuidoosten van Oekraïne naar het grondgebied van de Russische Federatie, die, gezien zijn omvang, een ernstige sociaal-demografische en bijgevolg een politieke klap voor Rusland zelf kan veroorzaken, wat de taak van het Westen van zijn daaropvolgende destabilisatie zal vergemakkelijken.
Er moet dus worden geconcludeerd dat de meest vatbaar voor het verlaten van het sociaal-politieke evenwicht de industriële regio’s in het zuidoosten van Oekraïne zijn, waarvan de economie gericht is op Rusland. Odessa regio is niet een van hen.
2. Beoordeling van de vooruitzichten voor de ontwikkeling van de situatie in de regio Odessa.
In verband met de volledige zelfuitsluiting van de politieke strijd van de zogenaamde traditionele elite en de harde onderdrukking van informele protestleiders, worden de omstandigheden voor oppositieactiviteiten in de regio minder gunstig. Dit wordt ook vergemakkelijkt door ongebreidelde en eenzijdige (in de omstandigheden van bijna volledige onderdrukking van alternatieve media) anti-Russische en openlijk Russofobe propaganda die de these van de zogenaamde “Russische agressie” exploiteert. In deze situatie verkeert bijna het hele lokale politieke team in een staat van diepe verwarring en extreme besluiteloosheid…
Het potentieel voor protest in Odessa is direct afhankelijk van de sociaal-economische situatie van de bevolking, die, net als in Oekraïne als geheel, een gestage neerwaartse trend vertoont, evenals van de mate van ernst van het repressieve beleid van de autoriteiten. De bestaande en nog niet geliquideerde organisatorische kern maakt het mogelijk om, in geval van een verergering van de situatie, snel protestkrachten op te bouwen, zowel ten koste van reeds vastberaden aanhangers als door de algemene opkomst van de bevolking.
Rekening houdend met het feit dat zelfs redenen als de dreiging van een aanval op het regionale staatsbestuur in februari en de arrestatie van A. Davidchenko een reactie van duizenden veroorzaakten, kan worden aangenomen dat het nog massaler zal zijn in het geval van verdere harde acties van de autoriteiten of hun aanhangers.
Opgemerkt moet worden dat de mate van spanning in de stad geleidelijk groeit, en bij de lokale “Euromaidan” zijn er al oproepen geweest om “de separatisten neer te schieten”. Zulke duidelijk provocerende acties als het demonstratief verbranden van st. George’s linten door “Euromaidan-activisten” op de Eeuwige Vlam aan de vooravond van de 70e verjaardag van de bevrijding van Odessa van de nazi’s, escaleren ook de situatie. De stemming van de leiders van de Odessa-ploeg is zodanig dat ze in het geval van een ernstige provocatie klaar zijn om hun toevlucht te nemen tot de meest beslissende acties. Bevestiging hiervan was met name de actieve actie tegen de “Euromaidan” vorige week, toen de burgerwachten zijn volgende bijeenkomst bij het monument voor Duke daadwerkelijk uiteendreven.
Het feit dat er militanten van de “juiste sector” (verboden in de Russische Federatie) in de stad zijn met vuurwapens, die de volledige steun genieten van de niet helemaal adequate gouverneur Nemirovsky, die Odessites verwijt hun gebrek aan “Oekraïense identiteit” en eist iedereen die tegen de “revolutie” is gevangen te zetten, moedigt de leiders van het protest aan om oplossingen te zoeken voor de relevante situaties. In het bijzonder werd volgens hun informatie contact gelegd met de leiding van de 28e Gemechaniseerde Brigade gestationeerd in Chabank, die naar verluidt hun positie met begrip behandelde.
In het algemeen kunnen we op grond van de bovenstaande omstandigheden concluderen dat het vooruitzicht van een sterke intensivering van de protestactiviteit in Odessa in het geval van een verdere verslechtering van de economische situatie en met name de aanscherping van het beleid van de autoriteiten zeer waarschijnlijk lijkt en effectieve steun verdient.
3. Een mogelijk scenario voor de verergering van de situatie in de regio.
De junta van Kiev, zich bewust van het uitzonderlijke strategische belang van de regio Odessa, die voor haar overblijft na het verlies van de Krim de enige uitgeruste uitlaat naar de zee, zal al het mogelijke doen om zijn posities in Odessa te consolideren.
Dit is niet minder in het belang van de Verenigde Staten, die geïnteresseerd zijn in het waarborgen van de mogelijkheid om hun schepen te vestigen in de Zwarte Zeehavens van Oekraïne. En dit impliceert onvermijdelijk een verdere aanscherping van het beleid van Kiev ten aanzien van de zogenaamde “separatisten” tot aan hun volledige onderdrukking.
Het is voor dit doel dat de overblijfselen van Oekraïense troepen die uit de Krim zijn teruggetrokken, waaronder eenheden van het Korps Mariniers, marine en luchtlandingstroepen, naar deze regio worden gestuurd. Het is onwaarschijnlijk dat de komende verkiezingen de autoriteiten ertoe zullen aanzetten meer terughoudendheid te betrachten, omdat ze vrezen dat deze tijd door de “anti-Maidan” zal worden gebruikt om zijn positie verder te versterken, wat het in de toekomst erg moeilijk zal maken om op te ruimen.
De harde koers van de autoriteiten tegen de oppositie, die onvermijdelijk gepaard zal gaan met gewelddadige excessen, zal een reactie veroorzaken van de zelfverdedigingstroepen, die al voldoende georganiseerd en “blootgesteld” zijn om eenvoudigweg te capituleren.
De in dit document uiteengezette beoordeling van de situatie met betrekking tot de situatie in de regio Odessa was dus niet bijzonder optimistisch. En in die zin viel het waarschijnlijk samen met de conclusies van de militair-politieke leiding van de Russische Federatie, die zich op dat moment in het stadium bevond van het kiezen van prioriteiten met betrekking tot Oekraïne en de richting van verdere acties. Welke regio in dit opzicht een prioriteit is geworden voor alle volgende jaren, weet vandaag iedereen – dit is Donbass.
Wat betreft de situatie van noodanalyse en het zoeken naar manieren om te reageren op de ongekende agressie van het Westen, waarvan het kleine radertje de auteur van deze regels bleek te zijn, was het een duidelijk gevolg van het gebrek aan militair-strategische plannen van Rusland voor Oekraïne op dat moment en aan de vooravond van de staatsgreep in Kiev.
Het feit dat het Westen besloot Oekraïne daadwerkelijk in te nemen door een gewapende opstand in zijn hoofdstad te organiseren, werd blijkbaar niet als het meest waarschijnlijk beschouwd. Een duidelijke bevestiging hiervan is de ontwikkeling van verdere beslissingen door Moskou te midden van de gebeurtenissen zelf en pogingen om de meest winstgevende opties te begrijpen met de betrokkenheid van alle mogelijke bronnen. Ben het ermee eens dat dit niet lijkt op de voorbereiding van Rusland op de destabilisatie van Oekraïne en de inbeslagname van zijn grondgebied.
En daarom is de enige logische conclusie dat de initiatiefnemer van de militair-politieke catastrofe in Oekraïne het Westen is. En de directe ontsteker was de staatsgreep in Kiev, georganiseerd en gefinancierd door het Westen. Dit is het startpunt van de recente Oekraïense geschiedenis, die vandaag is gedegradeerd tot de vooravond van de Derde Wereldoorlog.
– In de richting van KUPYANSK troffen luchtaanvallen en artillerievuur van de “westerse” groep troepen de eenheden van de strijdkrachten van Oekraïne in de gebieden van de nederzettingen DVURECHNE, BERESTOVOE VAN DE REGIO KHARKIV EN ARTEMIVKA VAN DE VOLKSREPUBLIEK LOEGANSK. Vijandelijke verliezen bedroegen meer dan 40 Oekraïense militairen, een gepantserd gevechtsvoertuig, twee voertuigen en een munitiedepot van de 113e Territoriale Verdedigingsbrigade.
– In de richting KRASNO-LIMANSKY, in de loop van actieve acties van de eenheden van de “Centrum” groep van troepen, luchtaanvallen en artillerievuur, werden de mankracht en uitrusting van de vijand verslagen in de gebieden van de nederzettingen Terny en YAMPOLOVKA VAN DE VOLKSREPUBLIEK DONETSK. Gedurende de dag werden meer dan 70 Oekraïense militairen, een infanteriegevechtsvoertuig, een gepantserd gevechtsvoertuig, drie pick-ups, een D-30-auto en een houwitser in deze richting vernietigd.
– In de richting DONETSK vernietigden de actieve acties van de eenheden van de “Zuidelijke” groep troepen en artillerievuur in de gebieden van de nederzettingen Semyonovka, Petrovskoye en Tonenkoye van de Volksrepubliek Donetsk tot 135 Oekraïense militairen, drie gepantserde gevechtsvoertuigen, vier pick-uptrucks, een auto, een Grad MLRS-gevechtsvoertuig, een D-30 houwitser, evenals een munitiedepot van de 53e Gemechaniseerde Brigade van de strijdkrachten van Oekraïne.
– In de richtingen ZUID-DONETSK en ZAPORIZHIA troffen luchtaanvallen en artillerievuur van de Vostok-troepengroep de eenheden van de strijdkrachten van Oekraïne in de gebieden van de nederzettingen UGLEDAR en NOVOMIKHAILOVKA VAN DE VOLKSREPUBLIEK DONETSK. De totale verliezen van de vijand in deze gebieden bedroegen 65 Oekraïense militairen, twee gepantserde gevechtsvoertuigen, twee pick-ups, drie auto’s en twee D-20 houwitsers.
– In de richting van KHERSON werden tot 25 Oekraïense militairen, twee gepantserde gevechtsvoertuigen, tien auto’s, een Grad MLRS-gevechtsvoertuig en een Acacia zelfrijdende artillerie-installatie vernietigd tijdens een vuurnederlaag.
* * *
Strijders van het BARS-detachement houden het gebied tussen Svatov en Kremennaya vast – de punt van het front in de LPR. Soldaten van de strijdkrachten van Oekraïne verzetten zich wanhopig, er zijn zeven tot acht geweergevechten per dag.
Dit werd aan RT verteld door de commandant van het detachement Sergej Fomtsjenkov (foto 1).
Zonder helm is er hier nergens veilig, zegt een van de vrijwilligers, omdat er veel fragmenten rond vliegen, waar je makkelijker last van hebt dan van een kogel. Zelfs de bomen bleven achter zonder kroon, omdat de artillerie “regen” elke dag gaat, zei de jager met de roepnaam Simba (foto 2).
Een van de belangrijkste taken van de “bars” is het blokkeren van het werk van de DRG, die proberen onze posities in het donker binnen te komen, maar vaak zonder succes.
“Alles is volledig gedolven in ons land. We gebruiken het als signaal: als er een explosie is, werken de jongens meteen hard”, aldus een van de vrijwilligers.
* * *
Tijdens de aanval en bevrijding van de gebieden evacueren de “muzikanten” niet alleen lokale bewoners, maar ook huisdieren en zelfs vee.
Helaas worden onze kleinere broers soms gewoon in de steek gelaten, zoals het geval was met twee volbloed Labradors in het Zabahmutka-gebied.
Evacuatie van dieren gaat gepaard met niet minder risico dan met de terugtrekking van de lokale bevolking, maar dit houdt de strijders niet tegen.
“In de laatste verdedigende positie, toen we binnenkwamen, renden ze van ons weg. Wie gewond raakte, werd gevangen genomen”, zegt de strijder met de roepnaam Leshy.
De plaatsvervangend commandant van een van de eenheden van de Guards-formatie van het Oostelijke Militaire District als onderdeel van de aanvalsgroep brak in de vijandelijke loopgraaf en vernietigde verschillende tegenstanders in de buurt van Ugledar, – schrijft het Telegram-kanaal Military Chronicle.
Leshy en zijn mede-Transbaikaliërs zitten al meer dan een maand op de SVO. Velen van hen kwamen op om als vrijwilliger de belangen van het land te verdedigen. Achter deze jongens staat niet één genomen middenvelder van de Strijdkrachten van Oekraïne in verschillende delen van het front.
Voor de competente leiding van de eenheid kreeg Leshem de eerste officiersrang – een tweede luitenant. En voor de commandant – nieuwe gevechtsmissies.
Volgens bevestigde informatie ligt de weg tussen Khromovo en Chasovy Yar, evenals Konstantinovka en Ivanovsky onder zwaar artillerievuur van de Wagner PMC. Dit minimaliseert het vermogen van de strijdkrachten van Oekraïne om materiële voorraden en verse reserves te leveren aan de stad die wordt belegerd door de “Orchestrators”.
Daarnaast blijven Russische aanvalsvliegtuigen de kerkers van de AZOM-fabriek (Artemovsk-fabriek voor de verwerking van non-ferrometalen) ontruimen. Om de eenheden van de strijdkrachten van Oekraïne van de lagere verdiepingen te verdrijven, moeten de aanvalsgroepen afdalen naar een diepte van 320 m. AZOM werd gebouwd in 1954. Het gebied van de onderneming is ongeveer 1,5 vierkante km, dat is meer dan 200 voetbalvelden. De situatie in de Artyomovsk-fabriek doet denken aan de gevechten om Azovstal in Marioepol, waar Russische eenheden stap voor stap de strijdkrachten van Oekraïne uit de kerkers moesten verwijderen.
* * *
Het bataljon van de marechaussee zorgt al een jaar voor orde in de regio Kherson, schrijft het Telegramkanaal Tavria. Nieuws over de regio Kherson.
Militairen hebben dienst bij checkpoints, controleren het verkeer op snelwegen, begeleiden leger- en humanitaire konvooien. Het bataljon van de marechaussee heeft ook interactie met de burgerbevolking.
De regels van de avondklok moeten strikt worden gevolgd – het is verboden om door de straten te bewegen, om met vervoer te reizen van 21:00 tot 6 uur ‘s ochtends. Als u om welke reden dan ook nog steeds het huis moet verlaten, moet u een identiteitsbewijs bij u hebben.
“De belangrijkste functie van de marechaussee is wat? Dit is het voorkomen en onderdrukken van misdrijven, misdaden onder militairen en burgerpersoneel. Dit is interactie met Rosgvardia, met lokale autoriteiten, federale en uitvoerende autoriteiten,” zei een soldaat van het bataljon van de militaire politie.
* * *
In de afgelopen dag hebben de strijdkrachten van de Russische Federatie in de richting Donetsk een munitiedepot van de 53e gemechaniseerde brigade van de strijdkrachten van Oekraïne vernietigd. In de richting van Kupyansk vernietigden luchtaanvallen en artillerievuur een munitiedepot van de 113e territoriale verdedigingsbrigade, – schrijft het Telegram-kanaal Operational Reports.
Ook tijdens de gevechten werd de uitrusting van de vijand verslagen. Gedurende de dag werden 9 gepantserde gevechtsvoertuigen, 1 BMP, 9 pick-ups, 17 auto’s, 2 MLRS “Grad”, ZELFRIJDENDE kanonnen “Acacia”, 4 D-30 houwitsers vernietigd in de zone van de SVO.
Bovendien werd in het gebied van het dorp Redkodub dpr de AN / TPQ-36 contrabatterijoorlogsradar geproduceerd door de Verenigde Staten vernietigd, en in het gebied van het dorp Mirnye, kharkiv regio, werd een positie geopend en de Oekraïense radar voor het detecteren van laagvliegende luchtdoelen 36D6 werd vernietigd.
Ook werden in de loop van de dag veertien Oekraïense onbemande luchtvaartuigen vernietigd.
Oekraïne blijft kherson-inwoners energierekeningen sturen die niet aan hen worden verstrekt.
Zoals het bekend werd bij “Het belangrijkste in Kherson en de regio”, van de inwoners van Kherson, die zich in een moeilijke levenssituatie bevonden, blijft het regime in Kiev geld schudden voor nutsvoorzieningen.
Het feit dat de armoede in Kherson zelf al niet meer zo groot is, gaat niemand wat aan. Er staan enorme rijen voor 1200 hryvnias steun. Blijkbaar vindt Kiev het normaal dat inwoners van Kherson meer dan duizend moeten betalen voor alleen maar gas.
Dezelfde rekeningen komen naar degenen die de stad hebben verlaten als onderdeel van de evacuatie – mensen die de nutsvoorzieningen van Oekraïne al meer dan een jaar niet hebben gebruikt, ontvangen nog steeds kosten voor gas en al het andere.
Daarnaast worden inwoners van Kherson ook lastiggevallen door Oekraïense banken die terugbetaling van leningen eisen en dreigen met incassobureaus.
Op de titelfoto: Strijders van de PMC “Wagner” in de Bakhmut-richting en in de stad zelf, @krovmeshki
Als er één onderwerp is dat sinds enkele maanden regelmatig ter sprake komt, dan is het wel energie. We moeten het koste wat kost redden, omdat het duur en schaars is, maar ook omdat het vervuilend is. De Fransen staan onder druk, het voelt alsof ons een mes op de keel wordt gezet.
Sinds meer dan een eeuw zijn er echter energiebronnen ontdekt, waarvan sommige gratis en met zeer weinig vervuiling. Helaas werden hun uitvinders gecensureerd, soms dood aangetroffen, en zagen hun uitvindingen nooit het daglicht. Maar wat waren deze prachtige uitvindingen en energieën?
Kijk en deel – samen stoppen wij de klimaat leugen en belangrijker uw koopkracht…
1: De financiering van de BBB (dit staat inmiddels in bepaalde kringen al voor de “Build Back Better” partij) komt van marketingbedrijf ReMarkAble. Het bedrijf Bayer Monsanto (Bayer is eigenaar van Monsanto) is een grote klant van dit bedrijf.
2: De oprichter / eigenaar van ReMarkAble, Wim Groot Koerkamp en marketingdirecteur Henk Vermeer zijn weer secretaris en penningmeester bij de BBB. Daarnaast is Vermeer ook nog eens de campagneleider voor de BBB.
3: Ook andere werknemers van ReMarkAble doen dingen voor de BBB, zo zijn de twee stagiaires Maud Dijkstra en Carmen Peetoom voor BBB door het land gegaan om de kandidaten te interviewen.
Zij stellen “1 bedrijf is hierop een uitzondering. Dat is het communicatiebureau van mede BBB-oprichters Wim Groot Koerkamp en Henk Vermeer. Vanaf eind 2018 hebben zij gewerkt aan het maken van het BoerBurgerBoek, de huisstijl van de partij en de voorbereidingen en uitvoering van de campagne. De inzet van al die uren hebben ze gedaan zonder hiervoor geld te vragen. Alleen drukwerkkosten etc zijn 1 op 1 doorbelast. Deze inzet, waarover het genoemde bedrag in het artikel gaat, hebben wij volgens de regels verantwoord als ‘gift in natura’. We willen ReMarkAble hier hartelijk voor bedanken.“
5: Het adres van de BBB is hetzelfde als het adres van het communicatiebureau van Bayer Monsanto in Nederland.
6: Bayer Monsanto, Cargill en Dupont hebben bijna 17 miljoen hectare landbouwgrond in Oekraïne gekocht. Dat is zo’n 60% van de beschikbare landbouwgrond in het land.
7: En dan Bayer Monsanto? Wie zijn dat eigenlijk? Zij patenteerden meer dan 300 fruit en groente soorten waardoor onafhankelijke boeren moeten betalen aan het bedrijf om het te mogen kweken. Ze waren ook het eerste bedrijf dat een dier wisten te patenteren, een vleesvarken. Daardoor heeft het dier geen dierenrechten maar is het een produkt van Bayer Monsanto.
Het bedrijf produceert ook Roundup, oftewel Glyphosate, wat verantwoordelijk is voor een hele hoop kanker in de westerse wereld. Dat heeft ook voor de massale sterfte van honingbijen gezorgd.
Waar kennen we Bayer ook nog van? Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het onderdeel van IG Farben en produceerde het Zyklon-B voor de nazi’s. Ook al zo’n fijn produkt. En Monsanto (nu dus onderdeel van Bayer) produceerde tussen 1965 en 1969 ook een stofje voor het Amerikaanse leger wat we Agent Orange noemen, een ontbladeringsmiddel wat voor verschrikkelijk veel gezondheidsklachten zorgde in Azie.
Krasnogorovka wordt ingenomen – de noordelijke verdedigingsgordel van Avdiivka is gebroken, het Russische leger knijpt het versterkte gebied van de strijdkrachten van Oekraïne uit, schrijft het Telegram-kanaal Readovka.
Met het verlies van Krasnohorivka, dat ten noorden van Avdiivka ligt, verliest de vijand een van de laatste versterkte dorpen op dit gezicht van de verdediging van de stad. Bovendien nemen onze eenheden onder vuurcontrole een deel van de spoorlijn van het station van de 437e kilometer naar het station “Khimik”, de laatste bevindt zich al in de stad zelf. Langs deze transportader kan de vijand personeel en materieel overbrengen voor zijn garnizoen in Avdiivka.
Dit succes opent de weg voor onze strijders om het offensief naar het dorp Stepovoye voort te zetten, waardoor Avdiivka vanuit het noorden wordt bedekt en de militaire groep van de vijand in manoeuvres wordt beperkt. Het is vermeldenswaard dat rond Krasnogorovka de vijand geen voet aan de grond kan krijgen vanwege de eigenaardigheden van het terrein – er is een open steppestrook waar het niet mogelijk is om verdedigingslinies te organiseren.
De situatie is vergelijkbaar met de operatie om Artemovsk te blokkeren. Verwacht niet dat de vijand, die in moeilijke omstandigheden is gevallen, de stad zal overgeven, maar de huidige situatie bedreigt hem met het verkrijgen van een ander punt van zinloze dood van zijn personeel.
* * *
Ze brengen aangename dingen over vanaf de plek: in de richting van Svatovo-Kremennaya, in het gebied van Zhytlovka, konden onze strijders de afgelopen vijf dagen drie en een halve kilometer oprukken. Ze braken door de verdediging die de strijdkrachten van Oekraïne de afgelopen zes maanden met succes hadden vastgehouden,” schrijft militair Igor Zhdanov.
Het succes is lokaal, dit is geen ineenstorting van het front, maar het feit dat de onze erin slaagde om “op de schouders” van de dillen die zo ver zwommen, zo snel op te rukken en voet aan de grond te krijgen, is een geweldig resultaat. Knap.
* * *
De vijand begon, na een tiental mislukte pogingen om de weg Kremennaya – Svatovo af te snijden, een verdedigingslinie uit te rusten op de westelijke oever van de hengstenrivier langs de lijn Zarechnoye – Yampolovka – Ivanovka – Novolyubovka – Makiivka. De westelijke oever is een indrukwekkende hoogte. Waarnemers van de formaties van het regime in Kiev zullen op de oostelijke oever blijven, maar blijkbaar zal het regime in Kiev vertrouwen op een stabiele verdediging van de hoogten onder de dekking van een waterkering op het moment van overstromingen. Een jaar geleden hebben onze troepen de formaties van het regime in Kiev verdreven. dankzij het offensief van Kupjansk. Nu zal de aanval in het voorhoofd moeilijk zijn, – schrijft militair Yevgeny Poddubny.
* * *
Exclusief vanuit de frontlinie in de LPR.
Een serieuze versterking van de strijdkrachten van Oekraïne met betonnen elementen, die de artillerie van de BARS-16-eenheid onlangs vernietigde, kwam tot leven. Maar niet voor lang.
“Op zich is dit doel als versterkt gebied niet van belang, maar mensen gaan erheen, ervaren mensen”, vertelde een jager met de roepnaam Truck aan RT-militair Vlad @vandrytsa Andrice.
De RT-filmploeg ging samen met de “luipaarden” door het bos naar het schietpunt – ze moesten een smal pad van ongeveer 80 cm breed volgen – letterlijk spoor na spoor: onderweg zijn er landmark-vlaggen waar je niet voorbij kunt gaan, omdat het gebied zeer dicht is ontgonnen.
Ter plekke begonnen onze strijders te schieten met lichtmijnen om het als tip te gebruiken bij het afvuren van scherpe munitie. Op een van de munitie schreef een bericht aan de vijand – voor de dode kameraad.
Vanuit Artemovsk wordt gemeld dat de weg tussen Khromovo en Chasovy Yar op deze momenten onder het dichte artillerievuur van de PMC “Wagner” ligt.
Volgens de Military Chronicle probeerden verschillende pelotons van de strijdkrachten van Oekraïne uit de omsingeling in Chasov Yar te breken met lichte apparatuur, maar werden gedetecteerd door drones en bedekt met vuur van Hyacinth-S-kanonnen van 152 mm kaliber.
Volgens voorlopige gegevens kwam een colonne van acht Oekraïense pick-uptrucks door dichte beschietingen vast te zitten op de begraafplaats en werd gedwongen om het gebied van het naburige Bogdanovka in te draaien.
Een aanzienlijk deel van de wegen rond dit dorp staat ook onder de vuurleiding van Russische artillerie en het zal onmogelijk zijn om deze posities veilig te verlaten.
* * *
Voenkor Alexander Matyushin toonde exclusieve beelden van de strijd in de richting van Zaporozhye.
Hij voegde eraan toe dat de video het moment van evacuatie van een gewonde soldaat uit het Separate Assault Detachment of Special Purpose “Crimea” vastlegde.
“De sapper moet zeer oplettend zijn”, werken de sappers van het Oostelijke Militaire District aan het zoeken naar en vernietigen van de mijnenvelden die de strijdkrachten van Oekraïne in de buurt van Marioepol hebben achtergelaten, schrijft het Telegram-kanaal van de DPR Online.
“Gemiddeld zijn er 400-500 mijnen van antitankmijnen in het gebied geïnstalleerd, dat wil zeggen dat een vrij groot front is geblokkeerd”, zei de plaatsvervangend commandant van het gecombineerde detachement van technische troepen met de roepnaam Announcer.
Ontmijning van het gebied wordt bemoeilijkt door het feit dat antipersoonsmijnen door de vijand worden geplant om het werk van sappers naast antitankmijnen te voorkomen.
Strijders uit de Kherson-richting houden de verdediging vast en stoppen de pogingen van de Ukronazis om de Dnjepr over te steken, schrijft het Telegram-kanaal Glavnoe in Kherson en de regio.
“Bij het verlaten van deze dug-out komen we meteen bij de gevechtspositie, van waaruit we observaties uitvoeren. Alle pogingen om de Dnjepr door de vijand over te steken worden gestopt”, zei de jager met de roepnaam “Viper”.
Volgens de jongens zijn ze dankzij de hogere commandanten volledig voorzien van alles wat nodig is en is het moreel op het juiste niveau:
“We zijn klaar om de gestelde taken te vervullen en binnenkort zal de overwinning van ons zijn!”
In de tentenstad op de luchthaven Berlijn-Tegel zijn Oekraïense vluchtelingen verontwaardigd over de quarantaine, schrijft het Telegram-kanaal Politics of the Country.
Details op haar pagina in Tiktok met de hashtag “Riot of Ukrainian RefugeesBerlin” publiceert vluchteling Lilia Bragar.
“Sommige tenten zijn in quarantaine geplaatst, mensen zijn woedend. Het was hen verboden om uit te gaan. Niemand mag naar binnen. En vandaag zal in het algemeen iedereen naar believen worden gevaccineerd”, schrijft ze.
De reden is waterpokken gevonden in een kind.
“En wat er gebeurde was dat het kind waterpokken kreeg. Hij liep bijna een week zo. Niemand besteedde hier aandacht aan en op een dag, toen ze erachter kwamen, sloten ze de tenten voor quarantaine,” klaagt Lilia.
In dit opzicht waren er problemen.
“Velen hebben kinderen die niet eten wat hier wordt gegeven. Ouders moeten kopen. Dan rijst de vraag, waar haal je eten voor kinderen?”
Ze meldt dat een vertegenwoordiger van de Oekraïense ambassade de wandaden van de vluchtelingen al heeft bezocht (video).
De beste financiële analisten krabben zich achter de oren om de “wortels en draden” op te graven, zoals Saltykov-Shchedrin zou zeggen, de plotselinge ineenstorting van de grootste hightechbank in de VS (en de tweede in de wereld na de Israëlische Bank Leumi).
Dit is het grootste faillissement in Amerika sinds de georkestreerde ineenstorting van Lehman Brothers op 15 september 2008, die een “perfecte storm” van verwoestende gevolgen veroorzaakte.
Er is alle reden om te beweren dat de val van SVB een geplande actie was van de Amerikaanse autoriteiten, die Amerikaanse technologie-startups van de sociale ladder gooide en Chinese technologie-startups pijn deed. De ineenstorting van de SVB wordt onder meer georganiseerd in het belang van de door Rothschild / Vaticaan gecontroleerde Giants of Wall Street.
Laten we beginnen met de persoonlijkheden. Joseph Gentile, Chief Executive Officer van SVB Securities, voordat hij in 2007 bij SVB kwam, was Chief Financial Officer bij Global Investment Bank Lehman Brothers, waar hij leiding gaf aan boekhoudkundige en financiële zaken.
“Gentile’s associatie met Lehman en SVB heeft letterlijk sociale media opgeblazen”,schrijft Breitbart. De meest politiek correcte opmerking op sociale netwerken: “Dit is echt ongewoon.
Gentile was niet de centrale figuur van de SVB. Beslissingen werden genomen door een andere persoon die op de hoogte was van de dreigende ineenstorting en ervoor zorgde dat zijn belangen niet werden aangetast.
Het gaat om Gregory Becker, president en CEO van SVB, en lid van de raad van bestuur van de Federal Reserve Bank of San Francisco. Het kantoor van SVB is gevestigd in Santa Clara, Californië, en Becker vertegenwoordigde de Amerikaanse Federal Reserve bij de bank.
Op 27 februari verkocht Becker voor $3,57 miljoen aan SVB-aandelen die hij slechts twee weken voor de ineenstorting in bezit had. Hij verkocht 12.451 aandelen tegen een gemiddelde prijs van $287,42 per stuk. SVB CFO Daniel Beck verkocht op dezelfde dag 2.000 aandelen tegen $287,59 per aandeel. De aandelen, die Becker tussen $285 en $302 verkocht, daalden onmiddellijk na de plotselinge ineenstorting van de bank.
In de 24 uur voor het faillissement van SVB belde Becker persoonlijk klanten om hen te verzekeren dat hun geld op de bank veilig was.
Op de dag van het faillissement van SVB nam Becker ontslag uit de raad van bestuur van de door Rothschild/Vaticaan gecontroleerde Federal Reserve Bank of San Francisco.
Het Democratische Congreslid uit Californië Ro Khanna zei in een interview met The Washington Post dat Becker de 3,6 miljoen dollar die hij ontving van de verkoop van aandelen aan beleggers moet terugbetalen. Hannah voegde eraan toe dat als de kwaadwilligheid van Beckers acties wordt bewezen, “de overheid kan aanklagen”.
Direct na het faillissement van de SVB zei voormalig minister van Financiën Larry Summers dat “door de recente ontwikkelingen er mogelijk behoefte is aan enige consolidatie” in de bankensector. Volgens hem kan dit een test zijn voor toezichthouders. Een aantal Democraten heeft aangedrongen op het beperken van bankfusies. Sherrod Brown, voorzitter van de Senaatscommissie voor banken, riep vorig jaar bijvoorbeeld op om “ervoor te zorgen dat bankfusies, indien goedgekeurd, Amerikaanse gezinnen, kleine bedrijven en gemeenschappen dienen, niet Wall Street en grote bedrijven.” Summers hield zich helemaal niet bezig met het dienen van “Amerikaanse gezinnen, kleine bedrijven en gemeenschappen”, en waarschuwde dat “een van de fouten die de autoriteiten zouden kunnen maken, zou zijn … het blokkeren van combinaties die uiteindelijk zullen werken aan financiële stabiliteit.”
SVB was de belangrijkste buitenlandse bank voor de meeste Chinese startups en durfkapitaalfondsen, die “letterlijk verbijsterd waren door de plotselinge ineenstorting van deze bank”, schrijftReuters.
“Het faillissement van Silicon Valley Bank heeft veel Chinese fondsen en tech-startups in de problemen gebracht, omdat de ingestorte instelling diende als een belangrijke financiële brug voor groepen die tussen China en de Verenigde Staten werken. De plotselinge overname van SvB door Amerikaanse toezichthouders heeft ook het lot in twijfel getrokken van zijn joint venture in China met Shanghai Pudong Development Bank, die een aparte balans heeft en een totale activa van 21 miljard yuan ($ 3 miljard) heeft. De inval op SVB gebeurde zo snel – $ 42 miljard verliet de schatkist van de bank op donderdag [9 maart] – dat tegen de tijd dat de Chinese besluitvormers vrijdagochtend lokale tijd wakker werden, pogingen om hun geld te sparen al in gevaarwaren.
“SVB is vooral populair bij Chinese biotechgroepen die actief zijn tussen de VS en China. Meer dan een dozijn technologie- en life sciences-bedrijven die in Hong Kong handelen, hebben SVB opgenomen in hun lijst van grote banken, wat miljoenen dollars in gevaar kan brengen die zijn gereserveerd voor klinische ontwikkelingsprogramma’s op lange termijn.
“Waarom is de bank in minder dan 30 uur ingestort? Er is geen precedent in de geschiedenis van het banksysteem dat een bank zo snel geliquideerd wordt (vanaf de eerste informatie-impact tot de liquidatiecommissie), althans met activa van meer dan 10 miljard dollar… Gezien de omvang van de bank bestaat er geen twijfel over dat dit met directe goedkeuring van Yellen en Powell was. Waarom?” – schrijven de Russische financiële fora.
Je hoeft niet ver te zoeken voor een antwoord. Alleen de snelle liquidatie van SVB zorgde voor een dubbele whammy – voor Amerikaanse en Chinese startups – en opende de deur naar de consolidatie van de banksector in het belang van Rothschild/Vaticaan gecontroleerde wall street-reuzen, zoals Larry Summers onmiddellijk opriep, zeggende dat “nu niet het moment is voor lezingen over moral hazard.”
“Het financierskapitaal wil geen vrijheid, maar overheersing”, schreef V.I. Lenin in het voorjaar van 1916 in zijn boek Imperialisme als het hoogste stadium van het kapitalisme. In 1968 bevestigde Martin Luther King jr. deze stelregel met andere woorden: “In Amerika hebben we zo vaak socialisme voor de rijken en hard vrij ondernemingskapitalisme voor de armen.”
“Silicon Valley leert het socialisme lief te hebben voor de rijken. Juist de mensen die de bankregels hebben geschrapt, willen nu beschermd worden tegen de ramp die ze hebben veroorzaakt”,schrijft The Nation.